Emissiehandel is een effectief en efficiënt instrument voor klimaatbeleid, maar de manier waarop de Europese Unie die handel invoert voor de periode van 2013 tot 2020, lokt overinvestering uit in energie-intensieve productiecapaciteit, schrijven Andries Nentjes en Edwin Woerdman, beiden verbonden aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Volgens hen kan het voorkomen dat onrendabele productiecapaciteit in stand wordt gehouden. In plaats van producten gaat het bedrijf dan emissierechten leveren. Afhankelijk van de prijs van emissierechten kan het zelfs gebeuren dat fabrieken worden gebouwd die leeg blijven staan, maar die dan wel rechten opleveren.

De kern van het probleem ligt volgens de schrijvers van het artikel bij de emissierechten die niet worden geveild, maar die gratis worden verstrekt. Bij krimp van productiecapaciteit en bij bedrijfssluiting moeten die gratis verstrekte rechten worden ingeleverd. „Het kan dan bedrijfseconomisch aantrekkelijk zijn om capaciteit die niet winstgevend kan worden ingezet, toch aan te houden, uitsluitend omdat de onderneming zo emissierechten in handen krijgt”, staat in het ESB-artikel.