Opvallend is de toonzetting van de rapporten. Zo moet het onderwijs leerlingen bijbrengen dat het „afdwingen” van uniforme normen op gebied van seksualiteit „zeker tijdens de adolescentie ongewenst is.” En op het gebied van gelijkberechtiging „valt nog het een en ander te regelen.”

Deze tendentieuze toon is een rapport van een gerenommeerd instituut als het SCP onwaardig. Hij is ook gevaarlijk. Want met deze studies zullen straks politici en beleidsmakers zwaaien in debatten over de positie van homoseksuelen.

Met vreugde stellen de samenstellers vast dat ook binnen reformatorische en evangelische kring het antihomostandpunt niet meer zo onwrikbaar vastzit als een kwarteeuw geleden. De erkenning door die denominaties dat homoseksuelen binnen eigen kring voorkomen en dat ze pastorale zorg behoeven, zien de schrijvers als een eerste stap tot volledige acceptatie. Daarbij gebruiken ze de ontwikkeling binnen de Gereformeerde Kerken als voorbeeld van het acceptatieproces. Ze verwachten dat andere kerken ook die weg zullen gaan.

Wat tot voor kort in alle toonaarden werd ontkend, blijkt dus waar te zijn. Verdedigers van volledige acceptatie richten nu het vizier op de kerken. Het is niet te verwachten dat het zal blijven bij louter een aansporing om zich aan te passen aan de tijdgeest.

Voor reformatorische kerken zal het steeds moeilijker worden om tegen de stroom in te roeien. Het gevaar dreigt toe te geven aan de heersende mening. Daarbij is de ontwikkeling in grote delen van de Gereformeerde Kerken een teken aan de wand. De homoacceptatie hing daar samen met een veranderde visie op het gezag van de Bijbel. De samenstellers van het SCP-rapport zien dat ook als een belangrijk stadium in de acceptatie van de homoseksuele levenspraktijk. De kerken zouden moeten gaan inzien dat de Bijbelschrijvers niet wisten van de homoseksuele praktijk zoals wij die nu kennen en dat zij daar dus ook geen afwijzende mening over konden hebben. Impliciet ontstaat daarmee een druk op kerken om verder op te schuiven. Voor reformatorische kerken ligt hier een belangrijke les: wie tornt aan het gezag van de Bijbel, gaat schuiven op het terrein van de ethiek.

Wie trouw blijft aan de normen van de Bijbel zal niet anders kunnen dan de homoseksuele levenspraktijk afwijzen. Zo’n leefwijze overschrijdt een grens. Tegelijk zal een christen mensen met een homofiele geaardheid volkomen moeten accepteren en hen als broeders met liefde en zorg moeten omringen en bijstaan. Dat is niet de eerste fase van acceptatie van die leefwijze, maar een Bijbels gebod dat christenen van harte moeten gehoorzamen.