Het Libanese initiatief is niet de enige poging Israël verder in diskrediet te brengen. Ook aartsvijand Iran zou een aantal schepen richting de Gazastrook hebben gestuurd – al dan niet voorzien van een gewapend escorte. Turkije, nog woedend over de entering van een onder Turkse vlag varend schip ruim twee weken geleden, heeft eveneens gezworen de blokkade te zullen doorbreken.

Blijkbaar hebben deze landen weinig geleerd van het signaal dat Israël inmiddels bij herhaling heeft afgegeven. Jeruzalem wil de controle over alle goederen die de Gazastrook binnenkomen behouden. Niet om Israëlische douaniers extra werk te verschaffen. Maar wél om te voorkomen dat er nog meer wapentuig het onrustige gebied in wordt gesmokkeld.

Die controle is geen overbodige luxe. Dat heeft het afgelopen decennium genoegzaam bewezen. Jarenlang lagen Israëlische dorpen en steden onder vuur van raketten en mortiergranaten en probeerden gewapende Palestijnse strijders het grondgebied van de Joodse staat te infiltreren.

Desondanks is de internationale gemeenschap en masse van mening dat de Israëlische blokkade van de ­Gazastrook onrechtmatig is en per direct dient te worden opgeheven. Onder zware diplomatieke druk heeft Israël inmiddels besloten de isolering van Gaza aanzienlijk te versoepelen en import van de meeste goederen over land toe te staan.

Maar zelfs dat is niet genoeg. Turkije liet gisteren al direct weten dat het de Israëlische maatregelen onvoldoende vindt en hulpgoederen over zee naar Gaza zal blijven sturen totdat ook de maritieme blokkade volledig is opgeheven. Wat zal de wereld straks weer verbaasd en verontwaardigd opkijken als Israël opnieuw een schip entert dat de blokkade van Gaza probeert te doorbreken. Collectieve woede en ontzetting zijn maar al te makkelijk op te wekken als de Joodse staat in de ogen van de internationale gemeenschap een misstap begaat.

Geen land kan in elk geval zeggen dat het niet gewaarschuwd is. Tot nu toe heeft Israël zich aan zijn woord gehouden en de zeeblokkade van de Gazastrook consequent gehandhaafd. Elke staat die een schip richting Gaza stuurt, weet wat hem te wachten staat.

Vooralsnog, want ook Israël is niet ongevoelig voor internationale druk, zo bleek de afgelopen dagen. Dat bewijst eens te meer dat hedendaagse conflicten in sterke mate om imago, publieke opinie en berichtgeving in de media draaien. Op dat punt heeft Israël helaas de slag vaak al op voorhand verloren. Pogingen om die beeldvorming bij te stellen zijn bijkans vruchteloos.

Dat zegt overigens niet zozeer iets over het beleid van de Israëlische regering. Veel meer bewijst het de negatieve vooringenomenheid van deze wereld als het gaat om alles wat met het optreden van de Joodse staat van doen heeft.