Sotto Voce
Zoveel soorten van verdriet, ik noem ze niet.
18 June 2010 09:57Gewijzigd op 14 November 2020 10:56
Maar één, het afstand doen en scheiden. En niet het snijden doet zo’n pijn, maar het afgesneden zijn. Nog is het mooi, ‘t geraamte van een blad, vlinderlicht rustend op de aarde, alleen nog maar zijn wezen waard.
Maar tussen de aderen van het lijden niets meer om u mee te verblijden: mazen van uw afwezigheid, bijeengehouden door wat pijn en groter wordend met de tijd. Arm en beschaamd zo arm te zijn.
M. Vasalis (1909-1998)
Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl