De 86 geplande, 200 meter hoge windturbines zijn volgens hem geschikt om 30 kilometer uit de kust te worden geplaatst. En niet onder de rook van Urk, waar wordt gewoond, gewerkt en gerecreëerd. „De windmolens maken van Urk een mistroostig industrieel gebied.”

Van Loosen zegt zich ernstig zorgen te maken over de veiligheid van de dijken. Hij vreest dat de dijklichamen zullen bezwijken onder het geweld van de machines, tijdens de aanleg van de windmolens. „Er zitten historisch gezien zwakke plekken in de dijk, waar rivierbeddingen lagen in de tijd dat het IJsselmeer nog Zuiderzee was.”

Hij wijst op de instorting van de dijk bij gemaal Vissering bij Urk, tijdens een project voor dijkversterking, enige jaren geleden. Deze verzakking ontstond als gevolg van het werk van een grondverzetmachine. Volgens Van Loossen is de Noordoostpolder toen aan de ramp van een dijkdoorbraak ontsnapt.

Van Loosen vindt dat dijkgraaf mr. ir. H. L. Tiesinga van het Waterschap Zuiderzeeland een dubbelrol speelt. „Hij was voorzitter van de windkoepel, is dijkgraaf en lobbyt sinds vorig jaar ook als CDA-senator voor het windpark. Hij zegt nota bene dat de vergunningen voor de windmolens al rond zijn.”

De voorman van het actiecomité, dat eerder 5000 handtekeningen tegen het plan verzamelde, wijst erop dat de dertig tot veertig ”windboeren” „schatrijk” van de windmolens zullen worden. „Die krijgen gewoon een miljard.”

Dat inwoners van Urk volgens het nieuwe plan financieel voordeel kunnen halen door deelname in het park, weegt zijns inziens niet op tegen „de overlast, het uitzicht op het IJsselmeer dat eraan gaat en het feit dat daar veel zeemansgraven zijn van vissermannen die daar zijn verdronken.”

Van Loossen wil het er niet bij laten zitten. „Wij gaan zeker door tot de Raad van State om dit plan tegen te houden.”