„Emotie overheerst in de politiek”
VEENENDAAL – Emotiepolitiek. „Het gevoel overheerst in wetsvoorstellen die de onderwijsvrijheid dreigen in te perken. Het gevoel overheerst ook bij christenen die hun stem uitbrengen op een seculiere partij als de PVV.”
Beleidsmedewerker P. W. Moens van scholenorganisatie VGS noemt de verkiezingsuitslag zeer zorgwekkend. „Opvallend is de versnippering. Voor menig Nederlander is het zoeken wie hij nog zijn vertrouwen kan geven. Nog zorgelijker is dat de christelijke partijen met nog maar 28 zetels in de Kamer een marginale plaats krijgen. Dat is een tendens die voor de toekomst te denken geeft.”
De ontwikkelingen rond de onderwijsvrijheid zullen sterk afhangen van de komende coalitievorming, zegt Moens. „Welke partijen komen er in het kabinet, hoe worden de grondrechten gewogen en weet het CDA op het gebied van de onderwijswetgeving de rug recht te houden?
De wijze waarop veel partijen met artikel 23 van de Grondwet omgaan, is een voorbeeld van emotiepolitiek: de segregatie in de samenleving is een gevoelsargument voor het invoeren van een acceptatieplicht, maar er is nauwelijks een besef van hoezeer dit een inbreuk op ons pluriforme onderwijsstelsel en op de grondrechten vormt.
In het onderwijsveld is men algemeen van mening dat een acceptatieplicht de segregatieproblemen niet oplost. Dus hebben politici met dit voorstel kennelijk iets anders voor ogen. Hier zit een ideologie achter die alles overheerst. Daar maak ik me heel grote zorgen over: welke ruimte blijft er voor het bijzonder onderwijs? Mag je je opvattingen nog vertalen in je personeelsbeleid en de onderwijsinhoud? De invloed van de staat wordt steeds groter.”
Zorgwekkend vindt Moens de steun die de PVV kennelijk ook vanuit christelijke hoek krijgt. „Mensen hebben er kennelijk geen besef van waar die partij voor staat. Ook dit is weer een voorbeeld van emotiepolitiek: men stemt op basis van gevoel in plaats van kennis. Je ziet een geweldige oppervlakkigheid: men voelt zich aangesproken door één of twee standpunten van een partij en geeft er steun aan, zonder veel te weten over de dieperliggende motieven.”
De les van de verkiezingsuitslag is volgens de VGS-man „dat we niet in de eerste plaats het oog moeten vestigen op de vraag hoe we onze rechten kunnen veiligstellen. We moeten meer leren in afhankelijkheid te leven en onderling zoeken naar wat verbindt. We verkeren nog te veel in de waan dat alles wel hetzelfde zal blijven. We moeten ons erop voorbereiden dat we moeten strijden. We kunnen veel leren van de eendracht en het gebedsleven van de eerste christengemeenten.”
