In dat licht is het winst dat de organisatie Christelijke Hulp aan Prostituanten (CHAP), sinds deze week onderdeel van Tot Heil des Volks, onderzoek heeft laten doen onder ruim 300 bezoekers van bordelen. ”Prostituanten van Nederland in beeld gebracht” biedt sombermakende cijfers over gehuwde en ongehuwde mannen die regelmatig prostituees bezoeken.

Opvallend is dat 20 procent van de ondervraagden zegt christen te zijn. Dat het lang niet allemaal regelmatige kerkgangers betreft, mag voor ambtsdragers geen reden zijn dit gegeven lichtvaardig terzijde te schuiven. Niet voor niets bieden hulpinstanties in de gereformeerde gezindte programma’s aan voor mannen die worstelen met porno- en seksverslaving, die soms leidt tot het in het geheim bezoeken van publieke vrouwen.

De Bijbel roept er, onder meer in de nieuwtestamentische brieven, duidelijk toe op de hoererij te vlieden. Het vraagt wijsheid om dit precaire thema op voorzichtige én duidelijke wijze aan de orde te stellen in opvoeding, onderwijs, prediking en pastoraat. Dat kan eraan bijdragen dat er een klimaat ontstaat waarin mensen die met deze problematiek worstelen hulp durven zoeken. Bovendien kan er een preventieve werking vanuit gaan.

Het rapport van CHAP geeft intussen ook de politiek huiswerk mee. Tien jaar geleden werd het bordeelverbod afgeschaft. Waar prostitutie sindsdien nog tot een politiek debat leidt, is dat doorgaans gericht op de veiligheid van de vrouwen en het tegengaan van criminaliteit en mensenhandel. Dat zijn aspecten die zeker aandacht behoeven. Het getuigt echter van eenzijdigheid om uitsluitend door deze bril naar dit onderwerp te kijken.

Het onderzoek onder prostituanten toont aan dat een deel van hen worstelt met (ernstige) problemen. Zo geeft bijna 5 procent aan seksverslaafd te zijn en daarmee moeite te hebben. Het vergt moed in een samenleving waarin velen prostitutie als normaal beschouwen juist voor deze groep aandacht te vragen en te zoeken naar mogelijkheden voor adequate hulp.

Het blijkt nodig het perspectief van de bordeelbezoeker op politiek niveau nadrukkelijk voor het voetlicht te brengen. Toen de gemeente Den Haag een nota prostitutiebeleid publiceerde, constateerde CHAP dat de ‘klant’ buiten beeld bleef. Hiermee geconfronteerd, gaf het college aan alsnog beter zicht te willen krijgen op „problematische prostituanten.”

Het zou een stap vooruit zijn als in toekomstige beleidsdiscussies op lokaal en nationaal niveau het perspectief van de prostituant standaard wordt meegenomen. Voor onder anderen christenpolitici ligt hier een taak om dit onderwerp op de agenda te zetten en erop toe te zien dat toezeggingen om op dit vlak actie te ondernemen worden waargemaakt. Het rapport van CHAP biedt hun daarbij een waardevol steuntje in de rug.