Loekasjenko is de politieke ‘kanker’ van Europa
Nederland moet zich actiever inzetten om de laatste dictator van Europa, de Wit-Russische leider Loekasjenko, ten val te brengen, vindt Boris Producho.
Wit-Rusland is sinds 1991 een onafhankelijk land. In zijn duizendjarige geschiedenis heeft het land vele malen met het Oosten en het Westen moeten strijden voor onafhankelijkheid. Het vormt een soort van deur tussen Europa en Azië. De sleutel van deze deur is nu al zestien jaar in handen van de huidige leider Loekasjenko. Onwettig, illegaal, met behulp van angst, pijn en goedkope alcohol. Zijn regering en geheime diensten molesteren iedereen die zijn beleid durft te dwarsbomen.In 2008 is een poging gedaan Wit-Rusland te helpen dichter bij de Europese Unie te laten komen. Loekasjenko kreeg een krediet van 5 miljard dollar en het recht om in de EU te worden opgenomen.
Vorige maand heeft de Raad van Europa echter besloten om alle contacten met het regime in Wit-Rusland te verbreken. De reden hiervoor is dat Loekasjenko helemaal niets doet aan democratisering. Er worden nog steeds doodstraffen uitgevoerd. Er is steeds meer repressie tegen onafhankelijke journalisten, oppositie, studenten en ondernemers. Duizenden mensen zitten om politieke redenen in de gevangenis. De situatie lijkt heel erg op die onder Stalin tijdens de Sovjet-Unie.
Loekasjenko is ongetwijfeld de politieke ‘kanker’ van Europa. Het kenmerk van deze kankercel is dat de cel niet wil functioneren als deel van het gehele organisme. Hij trekt steeds meer andere cellen aan om verkeerd te doen.
Hoe belangrijk is de val van Loekasjenko voor Europa en wat kan Nederland daarin betekenen? In de eerste plaats is het van groot belang het probleem te erkennen: Loekasjenko is een dictator en mag dat niet langer blijven. Een land dat altijd, behalve ten tijde van de SovjetUnie, een deel van Europa was, kan niet zomaar aan zijn lot worden overgelaten. Nederland is een voorbeeld van democratie. Anderen leren van ons en hebben onze steun nodig.
Het is in dit verband heel vreemd dat Nederland geen duidelijke positie inneemt ten opzichte van politieke vluchtelingen uit Wit-Rusland. De meeste asielaanvragen worden afgewezen, omdat er „geen oorlog” is.
In de tweede plaats moeten Nederland en Europa zich inzetten voor onafhankelijke waarnemers bij de presidentsverkiezingen volgend jaar in Wit-Rusland, zodat Wit-Russische kiezers eindelijk een eerlijke keuze kunnen maken.
Ten slotte kan Nederland een actieve bijdrage leveren aan de vorming van het toekomstige kader in Wit-Rusland. Als Loekasjenko valt, zullen de meeste ambtenaren, rechters, politie- en geheime agenten ook hun macht kwijtraken. Wie gaat het land dan verder besturen en zorgen dat het schip richting Europa gaat varen? Daarom zou het goed zijn als Nederland steeds meer studieprojecten zou aanbieden voor professionals en studenten uit Wit-Rusland.
Waarschijnlijk is het nu de tijd om hier een Peter de Grote op te leiden die de sleutel van de deur tussen Europa en Azië kan omdraaien, zodat Europa helemaal open wordt en onze wereld steeds veiliger wordt voor iedereen.
De auteur studeert aan de Hanzehogeschool Groningen en is coördinator van de Wit-Russische Europese Vereniging in Nederland.