De Amerikaanse zakenbank heeft in de loop der jaren een slecht imago opgebouwd. Zo is Goldman het schoolvoorbeeld van een bank met een ouderwetse bonuscultuur. Het concern gaf zijn medewerkers over 2009 gemiddeld een bonus van een half miljoen dollar, terwijl de bank aan het infuus had gelegen van de overheid. Woest reageerden de Amerikanen, die hun belastinggeld als door een afvoerputje zagen verdwijnen, maar Blankfein en de zijnen haalden slechts hun schouders op.Sinds vorige week staat de bank in een nog kwader daglicht. De Amerikaanse beurswaakhond SEC beschuldigde de bankgigant van fraude. Hij zou investeerders, waaronder het Nederlandse ABN AMRO, belangrijke informatie hebben onthouden bij de verkoop van schuldpapieren die gelieerd zijn aan de Amerikaanse huizenmarkt. Door tegengestelde posities in te nemen streek de bank veel geld op. Volgens de SEC is er sprake van misleiding, ofwel fraude. De Nederlandse woekerpolisaffaire is er niets bij.

Met deze aanklacht is meteen duidelijk hoe de gerenommeerde bank het klaarspeelde om redelijk ongeschonden uit de kredietcrisis te komen. Niet door zakelijk vernuft, maar door klanten op het verkeerde been te zetten. Goldman ontkent in alle toonaarden, maar afgelopen weekend kwamen nieuwe bewijzen boven tafel. Uit intern mailverkeer bleek dat enkele topmanagers opscheppen over het geld dat ze verdienden met de ineenstorting van de huizenmarkt.

De ophef is groot, ook al bleef die in Europa vooral beperkt tot de financiële wereld. Binnen de Amerikaanse Senaat zijn de messen geslepen voor het verhoor vandaag van Blankfein en zes van zijn medewerkers.

In sommige gevallen is de kritiek wel een beetje hypocriet. Veel landen kennen het telefoonnummer van de afdeling ‘speciale’ oplossingen van Goldman uit hun hoofd. De zakenbank wist als geen ander oplossingen voor het verbloemen van financieel onheil. Met dank aan de Amerikanen wist Griekenland bijvoorbeeld de financiële chaos lang te verbloemen.

De fraudezaak is een nieuwe smet op het blazoen van Goldman en doet ook het internationale bankwezen geen goed. Zo lukt het de door de kredietcrisis besmeurde sector nooit om een nieuwe reputatie op te bouwen. Daar lijkt Blankfein, en velen met hem, weinig van te hebben begrepen. Om die reden is het terecht dat president Obama volhardt in zijn strijd tegen de hardleerse bankiers van Wall Street, ondanks alle lobbyisten die hem voor de voeten lopen.

De uitspraak van Blankfein uit november vorig jaar dringt zich op. Hoe kan het werk van God samengaan met list en bedrog? Het antwoord is klip en klaar: Niet. Bij Goldman is er overduidelijk sprake van misbruik van het goddelijke beroep.