Huisgodsdienst
„De jeugd van tegenwoordig houdt van luxe. Jongeren hebben geen respect voor ouderen en staan te praten wanneer ze moeten werken. Ze spreken hun ouders tegen, kletsen in gezelschap, schrokken het heerlijke eten zomaar naar binnen, zitten met hun benen over elkaar en tiranniseren hun leerkrachten.”
Het citaat is niet afkomstig van een bezorgde leerkracht of catecheet. Het dateert al van voor onze jaartelling en wordt toegeschreven aan de Griekse filosoof Socrates. Ook hij vond al dat de jeugd er een stuk op achteruitgegaan was vergeleken met zijn eigen generatie.Nog steeds denken veel ouders er zo over. Dan gaat het niet alleen om fatsoensnormen, waar Socrates zich kennelijk druk om maakte, maar om een veel belangrijker vraag: jongeren raken in snel tempo vervreemd van de kernwaarheden van het gereformeerd belijden. Anderhalf jaar geleden kwam de directeur van de Hervormd-Gereformeerde Jeugdbond (HGJB) in een analyse tot een schokkende conclusie: „Over tien jaar is de gereformeerde traditie opgehouden te bestaan onder jongeren.”
Ook deze week kwamen zorgen over de jeugd aan de orde, zowel op een studiedag van de Gereformeerde Bond als op een vergadering van de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten (JBGG). Op beide bijeenkomsten klonk een heldere boodschap door: houd jongeren voor dat het goed is de Heere te vrezen en laat ouders authentiek zijn in de godsdienstige opvoeding.
Vandaag de dag kan het pleidooi voor huisgodsdienst niet indringend genoeg gebracht worden. We leven in een tijd waarin drie van de tien Nederlanders een of ander huisaltaar heeft, met bidprentjes of Boeddhabeeldjes. Mensen zoeken overal naar rust, innerlijke vrede en positieve levenskracht. Kennelijk is die vorm van huisgodsdienst heel gewoon geworden. Intussen keren jaarlijks honderden jongeren een van de reformatorische kerken de rug toe. Iedereen kent de lege plaatsen in de bank, al weet niet ieder van de pijn en de worsteling van de ouders.
Ligt hier niet een belangrijke taak voor kerkenraden, in de breedte van de gereformeerde gezindte: het aandringen op en handreikingen bieden voor huisgodsdienst? De vrees voor activisme of methodisme is niet terecht. Evenals vasten is huisgodsdienst een Bijbelse gewoonte die eeuwenlang gemeengoed was in veel christelijke gezinnen, maar nu ten onrechte zeldzaam geworden is.
En dat terwijl er zwaar weer op til is, waarbij de zandgronden weg zullen spoelen. In deze jachtige eeuw vraagt invoering van huisgodsdienst om duidelijke keuzes van ouders.
Socrates is uiteindelijk ter dood veroordeeld, mede omdat hij een slechte invloed op de jeugd zou hebben. Zijn gifbeker moet ouders van nu tot waarschuwing dienen. Het is niet moeilijk om te mopperen over jongeren en over de gebreken van kerk en school. Het is evenmin moeilijk om zich te verschuilen achter het argument dat bekering geen mensenwerk is. Maar God geeft nooit de opdracht tot een christelijke opvoeding zonder dat Hij ook genade wil schenken om dat werk ter hand te nemen.
Zie ook:
“Kerk heeft te zorgen voor jongere”
“Bezinning op huisgodsdienst dringend nodig”