Met het boek ”Architectuur en bouwkunst in Suriname” hebben ze niet alleen vier eeuwen geschiedenis tot in detail vastgelegd, maar hopen ze ook een stukje bewustwording ten aanzien van het behoud van unieke monumenten in de voormalige kolonie aan te wakkeren.Ze voelden zich als kinderen in een snoepwinkel toen ze het verloren gewaande archief van de Dienst Openbare Werken en Verkeer in Paramaribo ontdekten en mochten bestuderen. Een wereld vol verrassingen ging voor hen open en het leidde er mede toe dat de totstandkoming van ”Architectuur en bouwkunst in Suriname” jaren meer tijd in beslag nam dan verwacht en met bijna 400 pagina’s ook twee keer zo dik werd als was gepland.

De schrijvers constateerden dat niet alleen de Nederlandse invloed van belang is geweest op de architectuur in Suriname. „In de zeventiende eeuw bestond in Nederland een houtbouwtraditie, dus het was logisch dat die hier ook werd toegepast. Maar daarnaast bestonden er redelijk intensieve handelscontacten met het zuiden van de Verenigde Staten. Invloeden vanuit dat gebied zie je in het straatbeeld ook nog altijd terug”, aldus Bakker.

Over de invloed van de huidige generatie architecten is Bakker niet helemaal te spreken. „De binnenstad van Paramaribo staat op de Werelderfgoedlijst en Suriname zou die status kunnen verliezen als bij de Unesco de indruk bestaat dat niet goed met de monumenten of de omgeving wordt omgegaan”, waarschuwt Van der Klooster.

Ook het gebrek aan onderhoud van monumenten is het tweetal een doorn in het oog.