De resultaten van het onderzoek zijn donderdag gepubliceerd. Voor de studie werden 2500 mensen uit stedelijke en landelijke gebieden benaderd. Daarna is met bijna honderd mensen lang gesproken over de wijze waarop zij geïsoleerd raakten. De onderzoekers denken dat de groep mensen die het risico loopt in een isolement te raken vijf keer zo groot is als het aantal dat daar al in is beland.

De onderzoekers pleiten ervoor dat er een beleid komt voor deze mensen. Zo vinden ze dat er een belangrijke rol is weggelegd voor onder meer huisartsen. Zij moeten alert zijn op mensen die in een isolement terecht zijn gekomen of daarin dreigen te belanden. Vaak is de huisarts de enige persoon bij wie deze mensen nog aankloppen, denken de betrokken wetenschappers.

In het boek ”Niets doen, niemand kennen” staat een weergave van de langdurige gesprekken met mensen die weinig of geen betekenisvolle contacten hebben. Daaruit komt een schrijnend beeld naar voren. Mensen verliezen bijvoorbeeld een partner, raken de weinige vrienden die ze hadden kwijt en blijven vrijwel alleen achter. Vaak vinden ze de drempel om uit dat isolement te komen te hoog.

Het hebben van een baan is niet voldoende om mensen te helpen. Mensen moeten, zo luidt een van de aanbevelingen, worden gestimuleerd deel te nemen aan het verenigingsleven. Dat kan bijvoorbeeld door professionele instellingen zelf contact te laten zoeken met deze groep, aangezien die zelf geen initiatief neemt.

„In buurten ontstaat van oudsher een sociaal netwerk. Toch hebben deze mensen weinig of geen contacten in de buurt waar ze wonen. In de media zien we regelmatig berichten over personen die dood in hun huis zijn aangetroffen. Als dat gebeurt, is de buurt meestal in rep en roer, maar het zou niet zover hoeven komen als mensen zich meer om elkaar zouden bekommeren”, aldus onderzoekster A. Machielse. Het instellen van buurtcontactpersonen zou volgens haar kunnen helpen om dat te voorkomen.

Bovendien moet het probleem bespreekbaar worden. „Mensen durven niets te zeggen, omdat ze allemaal denken dat ze de enige zijn”, zo stelt de onderzoekster. Ze weet waar ze over praat. Een van de personen die ze interviewde, is inmiddels overleden. Ze lag twee weken dood in huis, voordat haar lichaam werd gevonden.