Je hoeft geen jurist te zijn om te begrijpen dat deze uitspraak consequenties heeft voor andere delen van de zuil. Het hek is van de dam. Vanaf nu is het een begaanbare weg om christenen te dwingen zich aan te passen aan het liberale denken. Gelijkheidsdenken domineert godsdienstvrijheid. Het zou zomaar kunnen dat bijvoorbeeld scholen eerder de gevolgen gaan merken dan de SGP zelf.Wissel

Er is concreet nog weinig aan de hand, we hebben veel vrijheid in dit land, maar de wissel is om. De verkiezingsprogramma’s, met als meest sprekende dat van D66, de actie van homo’s in de Sint-Jan in ’s-Hertogenbosch, dreigende acceptatieplicht voor scholen: het laat allemaal weinig ruimte voor een optimistische toekomstvisie. Allemaal het werk van de duivel, de god van deze eeuw. Hij organiseert verwarring, wetteloosheid en vijandschap.

We somberen. Voelen ons bedreigd. Het is niet ondenkbaar dat we over twintig jaar –als de wereld dan nog bestaat– leven in een land zonder reformatorisch onderwijs, zonder reformatorische politiek, zonder reformatorische media.

Het hele bouwwerk dat in de 20e eeuw met veel passie, gebed en inzet is vormgegeven, wordt in de 21e eeuw met nog meer passie en gedrevenheid bestormd door fanatieke pechtolden en wichmanns, tot de laatste steen is afgebroken. In het somberste scenario tot de kerkmuren toe.

Maar misschien moeten we als christenen hier blij mee zijn. Blij met Clara. Blij dat het instituut zo vlak na het Calvijnjaar zijn zin krijgt. Dat de grond christenen weer heet onder de voeten wordt. Dat we ons onwennig bewegen in een postchristelijke samenleving. Dat we beseffen dat we niet geïntegreerd moeten raken in deze maatschappij. Dat we ons oog moeten richten op de toekomst, als Jezus wederkomt.

De uitspraak is van een wereldse rechter. De hemelse Rechter staat boven alles, zeker. De vraag kan gesteld worden hoe deze Rechter oordeelt over deze uitspraak van de Hoge Raad. Maar de vraag kan met evenveel recht gesteld worden hoe Hij oordeelt over ons refokoninkrijkje dat we in deze samenleving hebben opgebouwd.

Maar los daarvan, als het over de Kerk van Christus Jezus gaat, kunnen we de aandacht beter concentreren op de hemelse Vader. Hij zorgt voor Zijn gemeente. Dat doet Hij door de wereldgeschiedenis heen. Mogelijk is het Zijn vaderlijke liefde en wijsheid dat het klimaat voor christenen in onze samenleving vijandiger en dus vruchtbaarder wordt.

Siberië

Vorig jaar heb ik via Friedensstimme kennisgemaakt met Russische christenen in Siberië. Daar geen christelijk onderwijs, christelijke politiek, vakbond of wat dan ook.

Hoe maakt dat het verschil? Is de christenjeugd daar wereldser? Lijden christenen daar onder geestelijke bloedarmoede? Integendeel.

Wij denken misschien dat we voor hen moeten bidden in de moeilijke en zware omstandigheden waarin ze soms verkeren, maar er is werkelijk veel meer reden om de Russische baptisten te vragen om voor de kerk in Nederland te bidden. Omdat de verleiding hier zo groot is om gesetteld te raken, werelds te gaan denken, het oog op het aardse te richten.

Mij triggerde een reactie die aan het begin van deze week in deze krant stond. De auteur schreef dat degenen die denken dat het allemaal wel mee zal vallen, lijken op de meisjes uit Mattheüs 25 die in slaap zijn gevallen. Een bizar gedachtespinsel. Mij lijkt eerder dat we al in een diepe slaap verkeren, gepamperd in welvaart, euro’s, loopbaanperspectieven, maatschappelijke rechten en kansen. Meegesleurd in de hectiek van haast, hype en hebzucht.

Het is niet verkeerd om op de bres te staan voor reformatorisch onderwijs en politiek, om proactief te zijn, maar laten we het vooral zeer, zeer ontspannen doen. Er staat in wezen niets op het spel. We hebben aan die kant niets te verliezen.

De werkelijke frontlinie ligt elders. De heerlijkheid en vruchtbaarheid van de gemeente van Jezus Christus in Nederland is niet gebaat bij een stevige maatschappelijke verworteling, maar bij een voortdurende verbondenheid met de Wijnstok zelf. Kruisdragen is daarmee onlosmakelijk verbonden.

Naast Petrus

Denk overigens niet dat ik niet vrees voor verdrukking, dat ik denk dat ik daar als christen wel tegen bestand ben. Integendeel, ik zie mezelf zitten naast Petrus in de zaal van de hogepriester. Jezus vervloekend voor een dienstmeisje.

Ten slotte, misschien vindt u het al met al een vreemde column. Blij met Clara. Je kunt toch moeilijk blij zijn met het werk van de duivel. Hij is eropuit om alles te verwoesten. Zeker. Maar denk aan Golgotha. Wat de duivel zag als zijn ultieme succes na 4000 jaar actie, bleek perfect te passen in Gods heerlijke plan met Zijn Zoon en deze wereld. Dat zal na de opstanding van Christus geen moment meer anders zijn.

Reageren aan scribent? welbeschouwd@refdag.nl