„Rechters eens over SGP”
De uitspraak van de Hoge Raad vorige week inzake de SGP is niet tegengesteld aan die van de Raad van State eind 2007. De eenheid van de democratische rechtsstaat is daarom niet doorbroken.
Dat heeft voorzitter mr. P. van Dijk van de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State woensdagmorgen desgevraagd gezegd bij de presentatie van het jaarverslag van de Raad.De christelijk conservatieve publicist B. J. Spruyt stelde dinsdag in deze krant dat zich de „hoogst ongewenste situatie” heeft voorgedaan dat de Hoge Raad als hoogste civiele rechter een tegengesteld oordeel heeft geveld over de SGP dan de hoogste algemene bestuursrechter, de Raad van State.
De Hoge Raad vonniste vorige week dat de staat effectieve maatregelen moet nemen om de SGP zo ver te krijgen dat die partij aan vrouwen het passief kiesrecht toekent. De SGP zou, in strijd met het VN-Vrouwenverdrag, vrouwen discrimineren.
De Raad van State bepaalde echter op 5 december 2007 dat de staat de SGP alleen mag aanpakken als de partij strafrechtelijk is veroordeeld vanwege discriminatie. Vrouwen worden in de Nederlandse politiek niet gediscrimineerd, aldus de raad, omdat zij buiten de SGP om kunnen kiezen uit een hele reeks politieke partijen die zowel mannen als vrouwen voordragen voor vertegenwoordigende functies. De SGP –„wier gedachtegoed wat betreft de gelijkheid en gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen afwijkt van de heersende opvattingen”– dient „onbelemmerd deel te kunnen nemen aan het publieke debat”, concludeerde de Raad van State.
Van Dijk stelde dat de twee uitspraken „niet tegengesteld zijn aan elkaar.” De Hoge Raad spreekt de Raad van State in zijn arrest niet tegen, aldus Van Dijk. „De raad stemt in met ons oordeel dat de staat de subsidie aan de SGP niet mag stopzetten.”
Dat de Hoge Raad, anders dan de Raad van State, vindt dat ook de SGP aan vrouwen het passief kiesrecht moet toekennen, erkende Van Dijk, maar over dat verschil van mening sprak hij „als rechter” geen oordeel uit.
Volgens Van Dijk toont deze situatie –waarin de hoogste rechters beide een afweging tussen grondrechten moeten maken– aan dat het „zeer wenselijk is dat er voor dit soort fundamentele vragen een institutionele rechtseenheidsvoorziening komt.”