„De enige manier om een wond te helen, is degenen die hem heeft toegebracht te vergeven”, zo meldt de spreuk in de krant (RD 31-3) naast een verslag over het ontvoerde meisje uit het gezin Donkersteeg in Ede.Hier ontbreken naar ons inzicht enkele puzzelstukjes. Zou het gezin de daders, die hun een zeer diepe wond hebben toegebracht, zonder meer kunnen vergeven, opdat de wond op die wijze geheeld kan worden? Het blijkt uit het verslag dat het gezin –volgens ons terecht– het niet eens is met de te lichte veroordeling van de daders. Tevens blijkt dat veel lezers achter de actie van het gezin staan. Het gezin kan immers geen spoor van oprecht berouw bij de daders ontdekken. En alleen dat zou de weg openen voor vergeving.

Wanneer berouw ontbreekt, kan vergeving niet tot z’n recht komen. Berouw blijkt hier het ontbrekende puzzelstukje. Immers, waar God onze zonden vergeeft en wonden heelt, gaat dat onafscheidelijk samen met overtuiging van zonden en oprecht berouw.

Het volgende ontbrekende puzzelstukje blijkt vereffening te zijn. Hoe vindt dat plaats? Dat geschiedt wanneer de daders na berouw alle kosten betalen die door hun toedoen zijn ontstaan.

Uit dit alles blijkt dat het genezen van een toegebrachte wond niet zo simpel is als het lijkt.

P. F. van de Meer
Kootwijkerbroek

Hypotheekrente

In hun opinieartikel over de hypotheekrenteaftrek (RD 31-3) betogen Dijkgraaf en Van der Staaij onder meer dat door deze aftrek de belastingtarieven hoger zijn en dat de huizenbezitter daardoor althans een deel van zijn belastingvoordeel zelf betaalt.

Dat is echter maar een deel van de waarheid. Iedereen betaalt meer belasting door de huidige aftrekregeling, terwijl er voor velen geen aftrekpost tegenover staat. Dat geldt voor degenen die geen huis bezitten (vooral huurders) en voor huizenbezitters die geen hypotheek (meer) hebben.

Zwart-wit gesteld genieten degenen die het het minst nodig hebben het meeste voordeel van de bestaande regeling.

Het doet dan ook vreemd aan dat de auteurs aan het eind van hun betoog in VVD-achtige bewoordingen stellen dat „gegarandeerd” moet zijn „dat huizenbezitters er niet op achteruitgaan” door het aanpakken van de aftrek.

Dat houdt feitelijk in dat 10 tot 15 miljard euro –de kosten van de renteaftrek voor alle belastingbetalers samen– bij de enorme bezuinigingsoperatie die nodig is, op voorhand buiten haakjes wordt gezet.

Als huizenbezitter ben ik de beide SGP’ers daarvoor erkentelijk, maar het betekent wel dat op andere posten meer bezuinigd moet worden. En dan bestaat het risico dat andere groepen, die het misschien slechter hebben dan menig huizenbezitter, de dupe worden.

Moet ik nu concluderen dat met het vertrek van Van der Vlies ook het sociale gezicht van de SGP verdwijnt?

Cees van Bruchem
Bruchem

Atheïsme

In het artikel ”De redelijkheid van de atheïst betwist” (RD 3-4) stelt prof. Philipse op grond van kennis verkregen vanuit de waarneming (empirisme) dat het logisch is dat er geen God is. Hij trekt daaruit de lijnen vanuit het kleine door naar het grote.

Philipse stelt dat bewezen is dat geestelijke functies samenhangen met hersenprocessen, trekt dat naar het algemene door te stellen dat er dus geen geest mogelijk is zonder lichaam en dat God als een zuivere geest daarom niet bestaat.

Ik neem echter heel andere dingen waar. Een pasgeboren kindje is op zoek naar moederwarmte en drinken en vindt dat ook. De mens zoekt naar eten en drinken en dat is er meestal. Elk mens zoekt waarheid, liefde, geluk, rechtvaardigheid en geborgenheid en die zijn te vinden op deze aarde, al is het absoluut niet volmaakt. De mens hoopt en er is hoop.

Hieruit blijkt dat datgene waartoe de mens innerlijk gedreven wordt om te zoeken er ook werkelijk is, al is het onvolmaakt.

Laten we ook nu de lijnen van het geringe doortrekken naar het hogere. Overduidelijk kunnen we zien dat de mensheid die niet beïnvloed is door onze materialistische natuurwetenschap, beseft dat er een God is. Als de natuurlijke mens God zoekt, moet Deze er ook werkelijk zijn. En, nog verder doorgetrokken: dit is een God Die waarachtig en rechtvaardig is, ons hoop schenkt, Liefde is en Zijn vriendschap biedt.

Drs. G. van den Brink heeft daarom volstrekt gelijk dat het alleszins redelijk is om in God te geloven. Het biedt de mens de enige echte levensvervulling. Zoals Paulus schrijft: „opdat God zij alles in allen.”

Laat al degenen die zo onder de indruk kunnen zijn van wetenschap en rede, beseffen dat alles wat wetenschappelijk en wijs klinkt nog niet altijd wijs is.

Jan Groothedde
Wenum Wiesel