Werkgevers willen geen gehandicapten in dienst, ze krijgen geen onderwijs en bij stedelijke planning wordt geen rekening met ze gehouden. „We zijn geen bedelaars en we hoeven geen medelijden”, zegt Salem. „We willen alleen de basisrechten die anderen ook hebben.”Uit een telling uit 2006 bleek dat ongeveer een miljoen Egyptenaren leeft met een fysieke of mentale beperking, hoewel sommige experts het aantal op 8 miljoen schatten, ofwel 10 procent van de totale bevolking in Egypte.

Dat er geen accurate cijfers beschikbaar zijn, komt doordat gezinnen vaak geen informatie willen geven over gehandicapte familieleden. „Veel Egyptische gezinnen verbergen hun gehandicapte kinderen”, zegt Hanaa Helmy, regiocoördinator van MOVE Middle East, een niet-gouvernementele organisatie die zich inzet voor gehandicapte kinderen. „Zelfs de buren weten er vaak niet eens van het bestaan van het kind.”

Ouders maken zich vaak zorgen over de gevolgen voor de andere kinderen, legt zij uit. „Ze zijn bijvoorbeeld bang dat hun dochter van veertien, die over een paar jaar zal gaan trouwen, geen man kan krijgen als bekend wordt dat haar broertje gehandicapt is.”

Veel Egyptenaren geloven ook dat handicaps zoals blindheid, hersenverlamming en het syndroom van Down een straf van God zijn of veroorzaakt worden door kwade geesten. Dat zorgt ervoor dat mensen met een handicap gemarginaliseerd worden.

„Als we proberen deze mensen te laten integreren in de samenleving, gaan alle deuren dicht”, zegt Helmy. De problemen beginnen al vroeg. Openbare en particuliere scholen laten geen kinderen met een handicap toe. „Zelfs kinderen met minimale handicaps worden vaak afgewezen.”