Dr. Dekker en dr. Kennedy troffen elkaar tijdens de beurs Kerk & Gemeente. Ze schreven allebei een boek over (de toekomst van) de kerk.Godsdienstsocioloog dr. Dekker publiceerde het boek ”Heeft de kerk zichzelf overleefd?” Daarin stelt hij dat de kerk om te overleven haar uiterste best doet om te bewijzen dat zij van nut is in de samenleving. Dat gaat niet zonder slag of stoot.

Historicus dr. Kennedy schreef ”Stad op een berg”. Hij voert een pleidooi voor de kerk als contrasterende gemeenschap, die zowel onderdeel is van de seculiere samenleving als daar, net als de kerktorens, bovenuit stijgt.

Tijdens de discussie stelde dr. Dekker dat met name de grote kerken zich hebben ontwikkeld tot een instituut, dat taken vervult die niet direct gekoppeld zijn aan het echte kerk-zijn. Hij noemde als voorbeelden het ritueel begeleiden van mensen die normaliter niets met de kerk hebben, de rol van de kerk in Apeldoorn na het Koninginnedagdrama en de plaats van de kerk in de Wet maatschappelijke ondersteuning. „De kernactiviteit van de kerk is het omgaan met God en Zijn Woord. Als zij zich te veel bemoeit met het maatschappelijke leven, is de kans op aanpassing groot. De kerk moet kunnen zeggen wat ze denkt.”

Dr. Kennedy, hoogleraar in Amsterdam, is het ermee eens dat de kerk een „contrasterende gemeenschap” moet blijven. Dat kan bijvoorbeeld door het gebruik van een eigen liturgie of in de toerusting van kerkleden. Maar de kerk heeft ook een taak voor de buitenwereld, wat tot uiting komt in de zorg voor daklozen of bewoners van een verpleeghuis.

Dr. Dekker is er vooral beducht voor dat de kerk wil bewijzen dat ze nuttig is voor de maatschappij. Als de kerk contrasteert met de samenleving, bestaat de kans dat ze kleiner wordt en nog verder naar de marge van de samenleving wordt gedrongen, erkende hij. Maar dat is beter dan een kerk als sociaal instituut, dat sterk aan kwaliteit verloren heeft, aldus de godsdienstsocioloog.