Vreemd dat nieuwtestamentische christenen er zo over denken. Complimenten zijn in de Bijbel juist belangrijke middelen om mensen te motiveren, te bewegen. De apostel Paulus schreef brieven naar de gemeenten, vaak omdat er ketterijen waren, openbare zonden, of omdat zijn gezag ter discussie werd gesteld. Er was dus veel reden tot klagen, mopperen en vermanen. Heel wat brieven beginnen echter met een compliment. Sterker, ook bij de brieven aan de zeven gemeenten (Openbaring 2 en 3) valt op dat de Heere met het positieve in de gemeente begint.Laten we inzoomen op 2 Korinthe 8 en 9, waar Paulus de gemeente in Korinthe wil bewegen om royaal te geven aan de collecte voor Jeruzalem. Hij begint hoofdstuk 8 met het prijzen van de gemeente van Macedonië: het is een voorbeeldgemeente! Als hij zich vervolgens richt tot de Korinthiërs, schrijft hij (vs. 7): „Zo dan, gelijk gij in alles overvloedig zijt, in geloof, in woord, in kennis en in alle naarstigheid, en in liefde tot ons, zie dat gij ook in deze gave overvloedig zijt.”

Manier van kijken

Je wrijft je ogen uit. Paulus had zich met meer recht kunnen beklagen dat hij zich steeds weer bij hen moest verdedigen omdat de Korinthiërs geloof hechtten aan allerlei verdachtmakingen. Ze erkenden Paulus maar ten dele (1:14). Hij werd er weinig bemind (12:15). Hij kreeg geen honorarium (12:16). De gemeente riep zijn toorn en tranen op (1:23). En toch zegt hij: „Gij zijt overvloedig in liefde over ons.” Hij benoemt het positieve.

Hij had ook kunnen klagen dat ze een jaar geleden al plannen hadden gemaakt om geld te verzamelen (1 Kor. 16:1) en dat er nog niets van terecht was gekomen (8:11). Maar hij zegt: „Gij zijt overvloedig in naarstigheid!” Blijkbaar waren er ook Korinthiërs bij wie de liefde tot Paulus wel zichtbaar was. Blijkbaar waren er ook momenten waarop de gemeente zeer bereidwillig was. En op deze positieve momenten let Paulus. Bij complimenten geven hoort een manier van kijken.

Hoofdstuk 9 opent met een nog krachtiger compliment. Paulus had de Macedoniërs uitgebreid verteld over de grote bereidwilligheid van de Korinthiërs om de inzameling te starten. Hij hoopt nu niet dat de mensen in Korinthe deze roem te schande maken.

Genade

Paulus sprak steeds zijn waardering uit over de goede dingen die er waren. Hij wist dat dat mensen motiveert en in beweging brengt. Gebrek aan erkenning nekt medewerkers. Een waarderend woord geeft energie. We weten dat ook, maar we zijn het misschien een beetje vergeten. Als je een klein kind zijn eerste stapjes wilt laten doen, dan weet je wat werkt. „Toe maar, je kunt het best.” En als er een stapje gezet is: „Wat goed!” en je geeft het een aai over de bol. Zo leert en groeit een mens. Zo is de mens geschapen. En dat werkt op alle leeftijden.

Moet een mens dan hoogmoedig worden? Nee. Een compliment is zeker geen reden tot trots. Hier past zelfs niet die vreselijk versluierende term ”gepaste trots”. Al het positieve, het goede dat we in elkaar zien, heeft maar één bron: Gods (algemene) genade.

Goed gerucht

Een compliment ontvangen moet leiden tot dankbaarheid. Daarom is het ook zo belangrijk om op het positieve van elkaar te letten. Om goed gerucht te verspreiden. Gods eer is ermee gemoeid. Hij heeft de gave gegeven, het goede geschonken, de inspanning gezegend. Hoe kan iemand in zijn naaste de Heere eren, als hij alleen maar op het tekort en op het negatieve let?

Waardering verspreidt niet alleen vreugde en warmte, maar is dus ook heel effectief om mensen te motiveren. Een compliment moet gemeend zijn en dat vraagt een bepaalde manier van kijken. Als Paulus de Korinthiërs zou vergelijken met de ideale christen of met de welwillende Macedoniër, zou hij geen enkel compliment gegeven hebben. Wie ervan uitgaat dat iedere medewerker of leerling volmaakt hoort te zijn (of erger: op hemzelf moet lijken), zal weinig complimenten geven. Maar als je aandacht hebt voor deze man, dit meisje, wordt het anders. Wat is voor hem een prestatie? Als hij het moeilijk vindt voor zijn mening uit te komen, is zijn inbreng in de vergadering een compliment waard.

Als je vindt dat iedereen de krant van a tot z hoort te lezen, valt er weinig te prijzen. Omdat ik weet dat het anders is, kijk ik u vanaf deze laatste regel waarderend aan: u bent er toch maar in geslaagd de column tot het laatste woord uit te lezen. Super!

Reageren aan scribent? welbeschouwd@refdag.nl