Geschokt en verbijsterd ben ik door de brief van het moderamen van de Protestantse Kerk in Nederland, waar ik op zondagmorgen vaak kerk, aan de Israëlische regering. De brief bevat eenzijdige beschuldigingen over wat overtredingen van het internationale recht door de Israëlische overheid genoemd worden.De PKN heeft zich laten informeren door een brief (het zogeheten Kairosdocument) die zij eind vorig jaar kreeg van Arabische christenen. Een kleine delegatie van hen werd in de Utrechtse Dom ontvangen door leiders uit de PKN en andere kerken. De boodschap die ze brachten was duidelijk dezelfde als waarmee ook Fatah en Hamas telkens komen. Het document is slechts ondertekend door een klein deel van de kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders in Israël.

De PKN houdt haar mond over het toenemende antisemitisme in Europa en de islamitische landen. Ze slijmt wat over onopgeefbare verbondenheid met Israël. En dan valt ze Israël hard aan.

Het moderamen van de PKN spreekt over onrecht dat Israël de Arabieren zou aandoen. Het veiligheidshek dat de Arabische moordenaars tegenhoudt en effectief blijkt te zijn moet worden afgebroken, vinden de bestuurders van de PKN.

Christenen worden wereldwijd in islamitische landen onderdrukt, dáár moet de kerk voor opkomen. Christenen worden ook in de Gazastrook door Hamas vervolgd en vermoord. Daar hoor je de PKN niet over.

Wat is de relatie tussen kerk en Israël? In veel PKN-gemeenten wordt zelfs niet meer gebeden voor Israël. Wat is die onopgeefbare verbondenheid waard? De PKN luistert alleen naar de Arabische verhalen van Fatah en Hamas, terwijl iedereen weet dat de regering in Ramallah vrijwel totaal corrupt is. Zie bijvoorbeeld een artikel in de Jerusalem Post van 29 januari. Daarin brengt Fahmi Stabaneh, die de rechterhand van Abbas was in de bestrijding van de tomeloze corruptie in Fatahland, tal van zaken met glasharde bewijzen aan het licht. De PKN-leiding weet toch ook dat Hamas honderden Fatahaanhangers gevangenneemt en vermoordt? En andersom gebeurt hetzelfde.

Rabbijn Evers noemde het Kairosdocument een oorlogsverklaring aan Israël. Dr. Plaisier moet eens naar de rabbijnen luisteren en niet alleen praten over onopgeefbare verbondenheid zonder daden van liefde en trouw. Jesaja schrijft: „Troost, troost mijn volk!” De Heere zegt tegen Abraham: „Ik zal zegenen wie u zegenen, en vervloeken wie u vloekt.”

Israël staat alleen in de wereld. Alle landen vinden dat Samaria, Judea en Jeruzalem, Gaza en Golan een gebied moet worden dat voor Joden verboden is. Weer de zoveelste moslimstaat. De gemeente moet op grond van de Schrift met heel haar hart, met heel haar wijsheid, met heel haar gezag Israël, zijn volk en zijn land, zegenen.

Israël is een teken van hoop. En de Kerk?

De auteur is oprichter van Christenen voor Israël.