Bestaat er verband tussen de waarheidsclaim van het christendom en geweld? Laat de christelijke levensovertuiging te weinig mogelijkheden open voor debat? Gaan we een open dialoog uit de weg? Het artikel van dr. Maarten Wisse tendeert duidelijk naar een bevestigend antwoord op deze vragen. Een korte reactie hierop.Alleen al bepaalde rubrieken in deze krant (de opiniepagina, interviews en dergelijke) tonen aan dat een dialoog in alle openheid zeker mogelijk is. Ook apologetische lectuur bewijst dat andere meningen serieuze aandacht krijgen. In evangelisatiegesprekken worden gesprekspartners serieus genomen en (naar ik mag aannemen) wellevend en zonder enige vorm van geweld benaderd. Zo hoort het ook.

Maar dit serieus nemen kan niet betekenen: een op het spel zetten van de eigen levensovertuiging of een relativeren daarvan. „Wij hebben het profetische woord, dat zeer vast is, en gij doet wel, dat gij daarop acht hebt” (2 Petrus 1:19a).

Doet Petrus hier een exclusieve waarheidsclaim en klinkt zijn uitspraak daarom eigenwijs? En zijn ook wíj eigenwijs wanneer we met Petrus instemmen? Wekken wij dan de indruk dat wij het alléén weten of dat we eropuit zijn om de tegenstanders van het Evangelie er eens flink van langs te geven? Dat we dus een vorm van (psychisch) geweld uitoefenen?

Je zou dit bijna denken na het lezen van het artikel van Wisse. Maar het kardinale punt is dat we als christelijke belijders niet anders mogen en kunnen. We willen bewust geen duimbreed wijken wanneer het gaat om bijvoorbeeld het Schriftgezag of om de verkondiging van Jezus Christus als de Weg. En al evenmin wanneer het bestaan van God en de opstanding van Christus ter discussie gesteld worden. Hier past geen enkel relativerend spreken. Wie dit toch doet, houdt geen boodschap van heil meer over!

Wel moet erkend worden dat ons verstaan van het Woord van God ten dele is. Daarom past ons naast de nodige beslistheid ook een zekere bescheidenheid. Als Wisse hierop doelt, zullen we dit als juist moeten erkennen.

Ten slotte: het profetische (en apostolische) woord vraagt om een instemmend en hartelijk geloof. En om een al even hartelijk belijden van dat geloof in het midden van deze wereld. Dat we hierbij in de ogen van anderen gewelddadige trekken van een ideologie vertonen, is jammer, maar blijkbaar niet te voorkomen. In de kracht van het geloof is dit verwijt zeker te dragen.

De auteur is emeritus predikant in de Christelijke Gereformeerde Kerken.