De afgelopen jaren ondersteunde het gezin Van Tricht uit Zeist via Woord en Daad een meisje in Guatemala: Monica. In oktober kreeg de familie Van Tricht bericht dat de financiële situatie van Monica’s ouders was verbeterd, waardoor er een einde kwam aan de adoptie. „Anderen hadden die hulp harder nodig”, zegt Heleen van Tricht (32).Ze vond het vanzelfsprekend opnieuw een kind te adopteren. „Het is onze christenplicht aan andere mensen te denken. Ik vind het belangrijk om dat ook aan onze kinderen mee te geven”, zegt de moeder van twee jongens en twee meisjes.

Enkele weken later kreeg ze te horen dat de dertienjarige Lovely Aly haar nieuwe adoptiekind zou worden. Behalve haar leeftijd en het land van herkomst wist Van Tricht weinig van het meisje. Wel vernam ze dat de financiële steun bestemd was voor onderwijs, medische zorg, kleding en een dagelijkse warme maaltijd. Ze kreeg ook een foto van de tiener.

Het eerste persoonlijke bericht van Lovely arriveerde in de week van de aardbeving in Zeist. „Het was een brief die ze op 20 november had geschreven. Ze wenste ons fijne Kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar met Jezus.”

Bij de eerste berichten over de ramp die Haïti had getroffen, was Lovely meteen in Van Trichts gedachten geweest. „Het ging om een heftige aardbeving en Haïti is niet zo groot, dus ze zou er zeker bij betrokken kunnen zijn. We wisten niet precies waar ze woonde. Van Woord en Daad begrepen we dat ze niet uit Port-au-Prince kwam, maar wel uit de omgeving van de hoofdstad.”

In het gebed kreeg de situatie in Haïti en in het bijzonder die van Lovely een plaats. „We spraken er ook over met onze oudste twee kinderen. Een van hen bad heel concreet voor haar. Hij vroeg bijvoorbeeld of ze brood mocht krijgen.”

Op 1 februari kreeg Van Tricht een medewerker van Woord en Daad aan de telefoon. „Toen wist ik meteen hoe laat het was.” Lovely bleek een van de drie adoptiekinderen van de organisatie die waren overleden. „Dat deed me iets, al steunden we haar nog maar kort. We hoorden dat ze tijdens de aardbeving op familiebezoek was in Port-au-Prince.”

De adoptiemoeder noemt het aangrijpend dat het meisje al was overleden toen ze de eerste brief van haar ontving. „Onze oudste zoon was even stil toen we het vertelden. Later bleek dat hij erover nadacht. Hij begon vragen te stellen. Waar is haar familie dan? Dat wisten wij ook niet. En hebben de mensen al andere huizen, wilde hij weten.”

Van Tricht verwacht binnenkort informatie over een ander kind dat ze zal gaan steunen. Of dat ook uit Haïti afkomstig is, weet ze niet. „In de brief van Woord en Daad stond dat er nu vooral adoptieouders worden gezocht voor kinderen in Burkina Faso, Colombia en India.”

Hoewel de ondersteuning van Lovely van korte duur is geweest, is die zeker niet zinloos geweest, stelt Van Tricht. „Ze heeft het de laatste maanden in ieder geval iets beter gehad dan de periode daarvoor. En ze is via school in aanraking gekomen met de Bijbel. We hopen dat het gezegend is.”