De 28-jarige Amerikaanse zendeling stak op eerste kerstdag de grens tussen China en Noord-Korea over om het regime daar tot bekering op te roepen en solidariteit te tonen met de onderdrukte christenen daar. Park had een Bijbel en enkele brieven bij zich die waren gericht aan dictator Kim Jong Il en waarin hij hem opriep de vrijheid van godsdienst te respecteren, de gevangenkampen te sluiten en… zelf af te treden. Nadat de man de grens was overgestoken, werd er niets meer van hem vernomen. Totdat eind vorige week zijn vrijlating bekend werd.Onder Noord-Koreawatchers wordt inmiddels druk gespeculeerd over de reden van Parks vrijlating. Zo zou het regime onder zware druk staan vanwege de voedselrellen in het land, veroorzaakt door de mislukte herinvoering van door de staat geleide voedseldistributie en vanwege de voor de bevolking desastreuze opwaardering van de nationale munteenheid.

Deze en andere factoren zouden ertoe hebben geleid dat Kim Jong Il zijn goede wil naar buiten heeft willen tonen met Parks vrijlating.

Christenen hebben zo hun kijk op de loop der dingen. Vandaar dat zij spreken van Parks vrijlating als een wonder van God.

Toch is Parks missie nog niet klaar. Want in plaats van hem jarenlang op te sluiten, kozen de machthebbers in Pyongyang ervoor hem als een boodschappenjongen terug te sturen. Daarbij nam Park overigens niet zelf het woord, maar werden hem door de autoriteiten woorden in de mond gelegd. In een belachelijk interview met de Noord-Koreaanse nieuwsdienst KCNA zou Park hebben gezegd dat hij gedrogeerd was door de leugens van westerse mensenrechtenactivisten over het leven in Noord-Korea. Park zou hebben gezegd dat hij zelfs zijn Bijbel weer terug had gekregen, en dat was een bewijs dat er in Noord-Korea vrijheid van godsdienst is. Hij zou zijn misdaad nooit hebben begaan als hij eerder had geweten dat het land wel degelijk de rechten en vrijheden van het volk respecteert.

Vooralsnog doet Park zelf er het zwijgen toe, en daar zal hij zijn reden voor hebben. Hopelijk is die niet dat gevangenen in het land als het ware in gijzeling worden gehouden voor iedere uitspraak die hij in het openbaar zal doen.

Toch is het van belang dat Park op enig moment het zwijgen verbreekt. Om zo het imago van marionettenpop en spreekbuis van het regime van zich af te schudden en de leugens die hem in de mond zijn gelegd alsnog aan de kaak te stellen.

Zijn spreken is vooral ook van belang om mogelijk kopieergedrag van medechristenen te voorkomen. Is het toeval dat een maand na Parks actie nog een Amerikaan de grens met Noord-Korea overstak? We hebben alle begrip voor het ongeduld dat veel christenen en andere betrokken mensen hebben met het voortduren van misstanden in Noord-Korea. Maar dat dit ongeduld vraagt om onbezonnen acties als die van Park, dat moet ten stelligste worden ontkend.