De Britse bedrijven lijken een bodemloze put. Van de drie nog resterende grote geïntegreerde staalbedrijven zal het voormalige British Steel er vrijwel zeker minstens één sluiten. De Nederlandse toezichthouders willen op hun beurt niet dat het oude Hoogovens wordt uitgehold door de verkoop van de aluminiumverwerkende activiteiten.

Het Britse moederbedrijf wil deze verkoop graag, juist nu de financiële nood hoog is gestegen. Commissarissen en ook de centrale ondernemingsraad in IJmuiden verzetten zich. Zij ontmoetten het moederbedrijf woensdag voor de ondernemingskamer in Amsterdam, waar de Britten via de rechter de verkoop van de aluminiumpoot probeerden af te dwingen.

De tijd dringt voor Corus. Donderdag is de laatste dag voor de ondertekening van de definitieve verkoopovereenkomst met het Franse Pechiney. Lukt het niet, dan kost dat Corus een boete van 20 miljoen euro. Daarom doet de rechter donderdag al uitspraak. Het passeren van het veto van de commissarissen zou op diverse manieren kunnen gebeuren. Zo zou de rechter de Nederlandse commissarissen voor één dag kunnen schorsen. De enige overblijvende commissaris, de topman van het moederconcern, Tony Pedder, zou dan alsnog zijn eigen voorstel tot verkoop van het aluminium kunnen goedkeuren.

De verhouding tussen Londen en IJmuiden is het laatste jaar verslechterd. De Nederlandse commissarissen onder leiding van Leo Berndsen beklagen zich erover dat er van communicatie over de aluminiumplannen nauwelijks sprake was, laat staan dat de Nederlanders erbij werden betrokken.

Aanvankelijk was het een strategische beslissing om van twee naar één metaalsoort over te gaan. Maar daarna wisselden de argumenten volgens de commissarissen steeds, en nu lijkt het alleen maar „een kwestie van alle geldpotjes legen” om de financiële nood van het Britse Corus te lenigen.

Over zekerheden voor IJmuiden is lang gepraat, maar die zijn er onvoldoende gekomen, vinden de Nederlandse commissarissen. De bom barstte toen een afsprakenpakket uit de koker van Berndsen als onaanvaardbaar van tafel werd geveegd. Daarin werd onder meer de mogelijkheid geopend de aandelen van Corus Nederland in een stichting onder te brengen om zo IJmuiden buiten het bereik van Londen te brengen.

De Britten voelen zich aangetast in hun eigendomsrechten. Zij vinden dat het beleid in Londen wordt gemaakt, en dat dochterbedrijven zich daaraan moeten conformeren. Commissarissen van Corus Nederland zien hun taak als toezichthouder van een wettelijk beschermde structuurvennootschap veel breder.

Hun raadsman omschreef hun standpunt als „moeder is ziek. We willen haar helpen beter te worden. Maar als moeder niet beter wordt, moeten we voor onszelf zorgen.” De raadsman van Corus Group zei meer het gevoel te hebben van „moeder is ziek, hoe kunnen we haar zo snel mogelijk het graf in helpen.”

Mocht het komen tot een nieuw zelfstandig bestaan van Corus Nederland, dan zou dat de tweede wedergeboorte zijn. In de jaren tachtig kwam er een einde aan een nauwe samenwerking van Hoogovens met het Duitse Hoesch binnen Estel.

De drie Nederlandse commissarissen van Corus Nederland verwijten het bestuur van het Brits/Nederlandse staal- en aluminiumconcern Corus Group hun vertrouwen te hebben geschaad bij de verkoop van de aluminiumdivisie aan Pechiney. Dit stelt de advocaat van de commissarissen, Mick van den Boogert, in de rechtszaak die Corus Group tegen de commissarissen heeft aangespannen. Van den Boogert treedt op namens de commissarissen Leo Berndsen, Thomas Cohn en Ids van der Zijpp. Zij spraken zich maandagavond uit tegen verkoop van de aluminiumdivisie voor 750 miljoen euro. Hierop daagde Corus Group de Nederlandse commissarissen voor de Ondernemingskamer te Amsterdam. Inzet is schorsing van de commissarissen wegens een ’onverantwoord en onredelijk besluit’. Volgens de commissarissen ’werd door Corus Group geregeld van paard gewisseld en veranderde de argumentatie’, aldus de advocaat. Zo kregen de commissarissen pas ’gaandeweg te horen dat vooral financiele overwegingen en niet strategische argumenten een rol speelden’ bij de verkoop. Bij het besluit om de verkoop van de aluminiumdivisie te blokkeren, gingen de commissarissen er vanuit ’dat ze willen kunnen beoordelen of voor Corus Nederland een toekomst bestaat binnen een te saneren en financieel levensvatbare Corus Group of dat nu al gerekend moet worden met een al dan niet gedwongen verkoop van Corus Nederland door Corus Group’. In dit verband meldt de advocaat dat ’sinds vorige week ook de verpanding van de aandelen Corus Nederland aan de banken van Corus Group aan de orde is.’ Een van de concessies die het bestuur van Corus in de gesprekken de afgelopen maanden met de Nederlandse commissarissen heeft gedaan was het aanbod om de opbrengst van de Pechiney-deal ’voorlopig te parkeren op een rekening van Corus Nederland.’ Commissaris Leo Berndsen heeft op 31 januari bestuursvoorzitter Tony Pedder gezegd dat hij zich ’persoonlijk wilde inzetten voor een lening van Corus Nederland aan Corus Group’, als alternatief voor de Pechiney-deal op voorwaarde dat Corus Nederland ’zijn zelfstandigheid zou mogen vergroten als Corus Group niet zou kunnen voldoen aan zijn financiele verplichtingen aan zijn banken. De Nederlandse commissarissen lijken steeds nadrukkelijker rekening te houden met een ontvlechting van het Brits-Nederlandse concern. In de huidige situatie, waarbij de Britse bedrijven een bodemloze put lijken, willen zij niet dat het oude Hoogovens wordt verzwakt door de verkoop van de aluminiumverwerkende activiteiten. De tijd dringt ook nog eens voor Corus. Donderdag is de laatste dag voor de ondertekening van de definitieve verkoopovereenkomst met het Franse Pechiney. Lukt het niet, dan kost dat Corus een boete van 20 miljoen euro. Daarom doet de rechter donderdag al uitspraak. Het passeren van het veto van de commissarissen zou op diverse manieren kunnen gebeuren. Zo zou de rechter de Nederlandse commissarissen voor één dag kunnen schorsen. De enig overblijvende commissaris, de topman van het moederconcern, Tony Pedder, zou dan alsnog zijn eigen voorstel tot verkoop van het aluminium kunnen goedkeuren. De verhouding tussen Londen en IJmuiden is het laatste jaar verslechterd. De Nederlandse commissarissen onder leiding van Leo Berndsen beklagen zich er over dat er van communicatie over de aluminiumplannen nauwelijks sprake was, laat staan dat de Nederlanders erbij werden betrokken. Aanvankelijk was het een strategische beslissing om van twee naar één metaalsoort over te gaan. Maar daarna wisselden de argumenten volgensde commissarissen steeds, en nu lijkt het alleen maar ”een kwestie van alle geldpotjes legen” om de financiële nood van de Britse Corus te lenigen. Over zekerheden voor IJmuiden is lang gepraat, maar die zijn er onvoldoende gekomen, vinden de Nederlandse commissarissen. De bom barstte toen een afsprakenpakket uit de koker van Berndsen als onaanvaardbaar van tafel werd geveegd. Daarin werd onder meer de mogelijkheid geopend de aandelen van Corus Nederland in een stichting onder te brengen en zo IJmuiden buiten het bereik van Londen te brengen. De Britten voelen zich aangetast in hun eigendomsrechten. Zij vinden dat het beleid in Londen wordt gemaakt, en dat dochterbedrijven zich daaraan moeten conformeren. Commissarisssen van Corus Nederland zien hun taak als toezichthouder van een wettelijk beschermde structuurvennootschap veel breder. Hun raadsman omschreef hun standpunt als ”moeder is ziek”. ”We willen helpen om beter te worden. Maar als moeder niet beter wordt, moeten we voor onszelf zorgen.” De raadsman van Corus Group zei meer het gevoel te hebben van ”moeder is ziek, hoe kunnen we haar zo snel mogelijk het graf in helpen”. Mocht het komen tot een nieuw zelfstandig bestaan van Corus Nederland, dan zou dat de tweede wedergeboorte zijn. In de jaren tachtig kwan er een einde aan een innige samenwerking van Hoogovens met het Duitse Hoesch binnen Estel.