Tot dusver blijft het werkterrein van de betrokken sector, waarin zo’n 2000 miljard euro omgaat, beperkt tot het eigen land. Het laten vallen van deze beknotting vormt een belangrijk onderdeel van de plannen om uiterlijk in 2005 binnen de Unie een eenheidsmarkt voor de financiële dienstverlening te realiseren.

De aanpassing betekent dat multinationals de opbouw van de oudedagsvoorziening van al hun medewerkers in binnen- en buitenland bij één instelling kunnen onderbrengen. Voorts zal de wijziging naar verwachting een bijdrage leveren aan het vergroten van de mobiliteit van Europese werknemers.

In veel landen zijn pensioenfondsen een onbekend fenomeen. Alle uitkeringen voor degenen die het arbeidsproces hebben verlaten, komen daar voor rekening van de overheid. De bekostiging geschiedt via premies die worden betaald door de huidige beroepsbevolking.

Waarschijnlijk zal onder invloed van het snel groeiende aantal 65-plussers in andere EU-lidstaten behoefte ontstaan aan fondsen die een zogeheten kapitaaldekkingssysteem hanteren. Bij die aanpak sparen werkenden zelf voor een latere fase in hun leven. Nederlandse pensioenaanbieders krijgen door het opheffen van de grenzen de kans daarop in te spelen. Als gevolg van de vergrijzing stijgen de benodigde financiële reserves in de toekomst sterk.

De nieuwe richtlijn stuitte aanvankelijk op verzet van regeringen die niet wensten te accepteren dat fondsen hun eigen beleggingsbeleid bepalen. De uiteindelijke regeling voorziet erin dat zij vrij zijn om in ieder geval tot 70 procent van hun vermogen uit te zetten in aandelen en bedrijfsobligaties.