Het is een oud werk uit 1999 dat uitgeverij Ten Have op de markt bracht. Het boek ”Het christendom. Wezen, geschiedenis en toekomst” beschrijft een aantal paradigma’s aan de hand waarvan de schrijver periodes in de kerk typeert, zoals het joods-apocalyptische paradigma van het oerchristendom, het protestants-evangelische paradigma van de Reformatie en het verlicht-moderne paradigma.Het gaat Küng niet om het verleden als zodanig, maar „om de vraag hoe en waarom het christendom is wat het vandaag is – met het oog op hoe het zou kunnen zijn.” Het is hem niet te doen om de zuivere chronologie, maar om de waardering van de (kerk)geschiedenis. Dat maakt het boek ook tot iets riskants omdat de objectieve geschiedschrijving sterk gestempeld is door de subjectieve invalshoek van de schrijver. Küng breekt een lans voor een kerk, die vrij en authentiek is, niet geknecht door welk fundamentalisme dan ook.

Het boek van Küng wil op kritische en historische wijze rekenschap afleggen over christendom. Zijn boek wil „kerkkritisch” zijn, want een antwoord op de vraag naar het ware en authentiek-christelijke is niet mogelijk „zonder schifting van de kerkelijke traditie.” Wie de subjectieve optiek van de schrijver voor lief neemt, krijgt op een toegankelijke manier inzicht in de hoofdlijnen van twintig eeuwen christendom.

Het christendom. Wezen, geschiedenis en toekomst, Hans Küng uitg. Ten Have, Kampen, 2009; ISBN 978 90 259 6046 9; 1022 blz.; € 59,90.