Niet waar, bleek zaterdag in Harderwijk tijdens de jaarlijkse studiedag voor christelijke auteurs, georganiseerd door de Werkgroep Christelijke Kinderboeken. Een uitzondering daargelaten. Guurtje Leguijt: „Inspiratie is nooit een probleem voor me geweest. Het ontbreekt me eerder aan de tijd om het op te schrijven.”Tijdens de workshop ”Hoe krijg ik inspiratie” door Jacobina Kunnen van schrijversschool ScriptPlus ontstond onder Leguijts handen een verhaalpassage die zich „een paar eeuwen geleden” afspeelt in Harderwijk. „Terwijl ik een hekel heb aan historische romans”, aldus Leguijt.

Haar collega Jan van den Dool (zie kader) reisde tijdens de zogenaamde visualisatie-oefening –tien minuten dromen met de ogen dicht– af naar de bedstee waar hij is geboren. „Dat kun je ook negatief uitleggen”, zei Van den Dool na afloop en buiten bereik van de cursusleidster. „Ik vond het slaapverwekkend.” De auteurs deden ook een ”freewriteoefening”: tien minuten in het wilde weg schrijven zonder de pen van het papier te halen.

"Enkele aanwezigen toonden zich na afloop kritisch over de zweverige inslag van de workshop, waarin ook het boek ”Zen en de kunst van creatief schrijven” van Natalie Goldberg aan bod kwam. Volgens organisatoren Els de Jong en Annemarie Prins kwam het woord ”zen” in de tweede ronde van de workshop niet aan de orde. „Als Kunnen van tevoren had gezegd dat ze een oefening naar aanleiding van dit boek zou doen, hadden we haar de tip gegeven het boek niet te noemen. Met de oefening an sich is niets mis.” "

Tijdens de workshop van Gerry Velema over onderzoek doen, bleek dat onderzoek en inspiratie niet ver uit elkaar liggen. Jolanda Dijkmeijer gaat „rustig op een middelbare school rondlopen” om zich in de wereld van haar personages te verdiepen.

Velema vertelde vooral over haar ervaringen met het schrijven van ”Eruit jij!”, dat zich afspeelt op Java tijdens de Tweede Wereldoorlog. „In die tijd was ik nog niet geboren, ik ben nog nooit in Indonesië geweest en de hoofdpersoon is ook nog eens een man.” Goed onderzoek is dan, kortom, noodzaak. Het boek is gebaseerd op de verhalen van een dorpsgenoot. „Daarna las ik boeken, zag fotoboeken in, bekeek films. Zo kreeg ik de toon van dit boek te pakken.”

In de technische –maar voor auteurs heel waardevolle– hoofdlezing deed Peter van Dijk van uitgeverij Vuurbaak een poging de vakkennis over karakterbeschrijving op te vijzelen. „Je kunt je karakter niet zomaar aan de slag laten gaan, je moet iets in hem planten.” Huiswerk genoeg.

Voor ervaren auteurs zijn de tips die zaterdag klonken niet meer zo leerzaam. Voor beginnelingen zit er ongetwijfeld wat inspirerends bij. Een selectie.

• Let op hoe mensen bewegen, kijk naar gelaatstrekken.
• Lees vooral boeken die je normaal nooit zou lezen.
• Dik alledaagse dingen, zoals een krijsend kind in een winkel, aan.
• Bekijk nieuwsberichten. Die kunnen heel bizar zijn.

Kinderboekenschrijver M. H. Karels-Meeuse haalt haar inspiratie vooral uit „het moederschap”, Willemijn de Weerd komt op ideeën door kinderen in haar klas. Ook kinderboekenschrijver Jan van den Dool (71) haalt zijn inspiratie vooral uit zijn „eigen wereld.” Zijn jongste boek, ”Een oude soldatenkist”, speelt zich af rond zijn eigen kerk, de gereformeerd vrijgemaakte Koepelkerk in Arnhem.
„Een jongetje ziet elke keer een man lopen met een grote tas vol collectegeld. Dat wil hij stelen.”

Is inspiratie krijgen het moeilijkste van het vak?
„Ik vind schrijven helemaal niet moeilijk. Ik ga zitten en het verhaal komt. Als kinderen vragen hoe ik dan kan, zeg ik dat het van God komt.”

Gaat u nu, na de workshop, ”free writen”?
„Ik doe het al, minutenlang schrijven zonder te stoppen. Eén ding is anders: ik ben dan meteen met een verhaal bezig.”