Kikkert over koningen
Oranjekenner J. G. Kikkert is een veelschrijver. Hij heeft al een reeks boeken over de koninklijke familie op zijn naam staan. Zo publiceerde hij eerder over de koningen Willem I, II en III. In ”De drie oranje koningen” zet hij de levens van de drie vorsten bondig op een rij.
Kikkert portretteert de drie op zijn eigen manier: laagdrempelig, toegankelijk, maar met veel aandacht voor de misstappen. De Oranjes worden door Kikkert vooral neergezet als overspelige vrijbuiters.Koning Willem I beschrijft Kikkert als de man die aan de ontwikkeling van Nederland werkte door infrastructuur aan te laten leggen en zelf te investeren in bedrijven. Dat legde hem geen windeieren. Onder koning Willem I vormden de Belgen een eigen land. Koning Willem I was niet populair. Veel aanzien verloor hij door zijn huwelijk met een rooms-katholieke gravin.
Koning Willem II leeft vooral voort als de ”held van Waterloo”, vanwege zijn inzet in de strijd tegen Napoleon. Wat nu werkelijk zijn bijdrage aan de overwinning was, is nog altijd een punt van discussie. Om een revolutie te voorkomen veranderde Willem II, aldus Kikkert, „in één nacht van conservatief in liberaal.”
Koning Willem III was volgens Kikkert een lastige man voor zijn omgeving: opvliegend en onberekenbaar. Zijn tweede huwelijk met koningin Emma bracht wat rust in het paleis. Interessant is zijn opstelling in 1853 tegenover de rooms-katholieken, toen de paus de bisschoppelijke hiërarchie in Nederland wilde herstellen en koning Willem III openlijk voor de protestanten koos.
De drie oranje koningen, J. G. Kikkert;uitg. Aspekt, Soesterberg, 2010; ISBN 978 90 5911 910 9; 187 blz.; € 19,95.
