Vooral veel ouderen kijken me na of steken hun duim op en als het even kan proberen ze een praatje aan te knopen. „M’n vader had er ook een”, zeggen ze dan bijvoorbeeld. Soms hebben ze er zelf nog op gereden. Dan zie je gelijk een glimlach verschijnen. Het rijden op een Solex is pure nostalgie.Toch is er meer. Want het is ook gewoon een heel handig vervoermiddel. Je gaat net iets harder dan een fiets en je hoeft geen helm op. Ik gebruik hem dan ook vaak. Eigenlijk bijna dagelijks. Hier in het dorp, maar ook als ik even naar Gouda moet pak ik hem uit de schuur. Naar boekhandel Smit bijvoorbeeld. Daar ben je zó op de Solex.

Ik heb inmiddels vijf Solexen in de schuur staan. Wat dat betreft is het wel een beetje een uit de hand gelopen hobby. Ze doen het allemaal. En ze zijn ook allemaal voorzien van een kentekenplaatje, dat is sinds enkele jaren een wettelijke voorwaarde om erop te mogen rijden.

In de praktijk gebruik ik er voornamelijk twee. De oudste rijdt het lekkerst, maar is ook het langzaamst.

De meeste Solexen komen uit eind jaren zestig en begin jaren zeventig. Daarna zijn ze niet meer gemaakt. Ja, wel die surrogaatdingen die je momenteel in de winkel kunt kopen. Die nieuwe modellen hebben geen koppeling op het stuur waarmee je het rolletje dat over de voorband rolt ontkoppelt zodra je stilstaat. Dat gaat allemaal automatisch. Dat is natuurlijk wel handig, maar niet echt leuk.

Ik ben zo’n vijftien jaar geleden begonnen met mijn eerste Solex. Binnen de vijf jaar had ik er vijf bijgekocht. Mijn laatste Solex kocht ik via een advertentietje dat op een prikbord bij de plaatselijke C1000 hing. Maar ook via Marktplaats is er nog best goed aan een Solex te komen.

De prijs is de laatste jaren wel erg gestegen. Tenminste, van de exemplaren die een kentekenplaat bezitten. Aan zo’n kentekenplaat kon je destijds via de fietsenmaker heel gemakkelijk komen, maar wil je nu nog een Solex rijklaar laten maken, dan kost dat veel geld. Alles wordt dan nagekeken door de RDW; remmen, verlichting. Dat nemen de handelaren in de prijs mee. Kocht je een Solex eerst voor zo’n 400 tot 500 euro, nu tel je al snel het driedubbele neer.

Als er wat stuk is, dan repareer ik dat meestal zelf. Maar echte motorproblemen verhelpen lukt me niet. Daar heb ik iemand in Alphen aan den Rijn voor. Die is ook weg van Solexen en reviseert zelfs hele motorblokken.

Er zijn diverse clubs voor mensen die een Solex rijden. Daar ben ik zelf geen lid van. Mijn broer wel. Maar hier in de buurt is er niet een. Anders zou ik denk ik ook wel naar bijeenkomsten gaan.

Wat minder is aan zo’n Solex? Als het wegdek nat is, slipt de band. Dan rijden fietsers je voorbij. Dat is balen. En die jonge gastjes op die snelle scooters kijken je natuurlijk wel een beetje meewarig aan. Maar daar kan ik wel mee leven.