Abrupter kan de eerste helft van het schooljaar voor de 77 leerlingen van de Groningse basisschool niet eindigen. Ze gaan dit jaar met vakantie zonder kerstviering, zonder boek, zonder schoolkrant en zonder afscheid van elkaar.Het kaarsje dat Jacqueline Quaak met de andere kinderen uit haar groep heeft gemaakt, staat nog op het tafeltje in de klas. „Dat vind ik niet zo leuk”, zegt ze. Wat ze wel leuk vindt, is de extra vrije tijd die ze krijgt om met haar 5-jarige zusje Marlies in de sneeuw te spelen. „Er ligt een dik pak in de tuin”, verzekert ze.

De schoolleiding van De Zaaier besloot gisteren de kerstvakantie twee dagen eerder te laten beginnen dan gepland. De leerlingen kunnen vanwege de gladheid en het dikke pak sneeuw op de wegen niet op pad. De meesten van hen worden met busjes gebracht of reizen per openbaar vervoer.

Een pijnlijk besluit, zegt locatieleider Josje Boeve (33). „We verheugden ons op de gezamenlijke viering van het kerstfeest. Alles was goed voorbereid. We zouden eerst in de afzonderlijke groepen het Bijbelverhaal vertellen en na de pauze bij elkaar komen voor het zingen van liederen, het opzeggen van enkele teksten en het luisteren naar een vrij verhaal. Helaas moesten we het programma afblazen.”

Het sluiten van de schooldeuren is volgens Boeve onvermijdelijk. „Toen we hoorden dat de taxibedrijven vandaag niet zouden rijden, was de beslissing snel genomen. Heel onwerkelijk. We hadden ons het einde van dit jaar zo niet voorgesteld. Nu zien we elkaar pas weer voor het eerst als de kerstdagen en de jaarwisseling voorbij zijn. De kinderen krijgen hun boek, de kerstwerkjes en de schoolkrant pas in het nieuwe jaar.”

Boeve zegt begrip te hebben voor het besluit van de taxicentrales om niet te rijden. „Zeker donderdag was het op de grote wegen en de ring rond Groningen bijna ondoenlijk. Zelf ben ik wel van huis naar school gegaan. De wegen waren zo glad dat ik soms de deurmatten van mijn auto voor de wielen moest leggen om weer enkele meters verder te kunnen rijden.”

Boeve woont zelf in Staphorst. Toen ze donderdag op pad ging, viel het met het weer nog mee. „Hoe verder ik naar het noorden kwam, hoe slechter de wegen begaanbaar waren. Al glijdend en glibberend kwam ik in Groningen aan.”