Zaterdag 21 november publiceerde deze krant een advertentie van maar liefst twee pagina’s van gastouderbureau Via Viela. Volgens een bericht enkele dagen later (RD 25-11) heeft staatssecretaris Dijksma van Onderwijs kritiek op de advertentie, omdat deze verkeerde verwachtingen wekt over de vereiste papieren en het behoud van de gastoudersubsidie.Het lijkt me dat hierover meer te zeggen is. Tegenwoordig vindt vrijwel iedereen het gewoon dat in een gezin zowel de vader als de moeder werkt. ”Rupsjes Nooitgenoeg”, noemt ds. A. C. Uitslag deze mensen in zijn aanbevelenswaardige boek ”Thuis in de wereld!?”. We kunnen de afgod Geld-en-Goed met recht de grootste afgod van onze tijd noemen.

Maar hoe is het gesteld binnen de reformatorische gezindte? Ook daar gaan veel vrouwen na de bevalling weer aan het werk. Het kind of de kinderen worden ondergebracht bij opa en oma, want „oma vindt het zo leuk om op te passen.” Of: „Ik vind het werken zo fijn en kan het niet missen.” Maar weinig werkende moeders geven toe dat ze werken voor het geld.

Wie hier niet aan meedoet, wordt ter verantwoording geroepen. Niet alleen de overheid pusht moeders om weer te gaan werken, ook veel refoscholen werken hieraan mee. Langzamerhand beginnen we allemaal aan de greep van de Mammon te wennen.

Wereldlijke pracht

Nu valt het voor pasgetrouwde stellen inderdaad niet mee om de eindjes aan elkaar te knopen. Maar is het werken van moeder dé oplossing? Zij heeft bij haar huwelijk voor Gods aangezicht beloofd „op haar huishouding goede acht te hebben, en in alle ingetogenheid en eerbaarheid, zonder wereldlijke pracht, te wandelen.” En bij de doop hebben de ouders tegenover God verkaard dat zij „door de doop vermaand en verplicht zijn tot een nieuwe gehoorzaamheid, (…) zij de wereld zullen verlaten, hun oude natuur doden, en in een nieuw, godzalig leven wandelen.”

Veel getrouwden leven boven hun stand. Welke prioriteiten stellen we? Gaan we voor de wereldlijke pracht, dan moet er inderdaad veel geld binnenkomen. Maar moeten de kinderen daarvan het slacht­offer worden?

Ik wil niet generaliseren, maar wil moeders die dit aangaat oproepen stil te staan bij de vragen: Waar werk ik ten diepste voor? Kan ik dit ten aanzien van God en mijn kinderen verantwoorden?

Een godzalige moeder is er in de eerste plaats voor het zielenheil van haar kinderen en bekommert zich niet om de vraag of ze merkkleding voor haar kinderen kan kopen. Het huwelijksformulier geeft het doel aan van de kinderzegen: de kinderen opbrengen tot Gods eer en tot verbreiding van het Evangelie. En daar kun je niet te vroeg mee beginnen.

Een leven naar Gods Woord is een ingetogen leven, zonder ”wereldlijke pracht”, wetende dat de wereld voorbijgaat met al haar begeerlijkheden. Laten we eerst met onze kinderen Gods Koninkrijk en zijn gerechtigheid zoeken, en de rest zal ons worden toegeworpen.

De auteur is hersteld hervormd predikant te Montfoort.