Voor Couzy staat het als een paal boven water: de missie in de huidige vorm doorzetten is onmogelijk. „Op het personeel wordt roofbouw gepleegd. Militairen krijgen niet voldoende rustperiodes. Met name vliegers en technisch personeel hebben het zwaar te verduren. Bij de landmacht gaat het vooral om genietroepen die erg druk zijn met de opsporing van bermbommen.”Couzy ziet wel mogelijkheden voor een inzet in kleiner verband. „Doorgaan met de zogeheten opbouwteams kan heel goed. Het bevechten van de taliban moet maar door andere strijdmachten worden overgenomen. Niemand staat daarom te springen, dus die taak zal wel weer neerkomen op de Amerikanen.”

De missie in Uruzgan trekt niet alleen een zware wissel op het personeel, maar ook op het materieel.

„Slijtage van materieel is geen argument om de missie op te geven. Voertuigen en vlieg­tuigen blijven een brok techniek die hersteld kan worden. Dat kost geld, maar het is niet onmogelijk.”

Het land staat nog steeds bol van de corruptie, de invloed van de taliban neemt toe en de verkiezingen zijn uitgelopen op een flop. Bovendien hebben 21 Nederlandse militairen het leven verloren. Is het niet beter om er gewoon mee te stoppen?

„Corruptie is er inderdaad nog steeds in Afghanistan. Daarmee leeft het land al decennialang. Dat kun je als Nederlandse krijgsmacht niet even in een paar jaar veranderen. Een Afghaanse politieman krijgt 60 dollar per maand, maar heeft 100 dollar nodig om zijn gezin te onderhouden. Hij gebruikt wegblokkades en schrijft boetes uit om uiteindelijk toch aan het benodigde bedrag te komen. Het is logisch dat hij op een andere manier aan zijn geld komt. Is dat corruptie? Ik denk het niet.

Bovendien blijft veel internationaal hulpgeld in de zakken van de bestuurders zitten. Zelfs aan de betrouwbaarheid van president Karzai wordt sterk getwijfeld. Daar komt bij dat er tot nu toe 21 Nederlandse militairen zijn omgekomen. Ik vind het heel hard, ook voor hun nabestaanden, om Afghanistan na een paar jaar alweer de rug toe te keren. Waarvoor zijn die offers dan gebracht?”

Couzy ergert zich aan de argumenten die sommige bewindslieden gebruiken om Afghanistan vaarwel te zeggen. „Dat iemand als minister Koenders voor Ontwikkelingssamenwerking roept dat we in Afghanistan weg moeten om in Afrika verder te gaan, vind ik dus pure kul. Koenders zegt tegen de Afghanen: „Jullie hebben je snoepjes gehad, we gaan ze nu uitdelen in Afrika. We bouwen daar een soortgelijk kamp.”

Een belachelijke redenering. We hebben in Afghanistan geïnvesteerd. Een beter Afghanistan vergt een inzet van tientallen jaren. Als krijgsmacht zijn we nu eenmaal te klein om meerdere van dit soort grote missies tegelijk te doen.”

Welke beslissing gaat het kabinet nemen?

„De regering zit in een spagaat. Een motie van PvdA en ChristenUnie in de Tweede Kamer is aangenomen. Daarin staat zwart op wit dat alle militairen in 2010 het land moeten hebben verlaten. Aan de andere kant is er de NAVO die voortdurend een beroep doet op andere bond­genoten. Nederland zal binnen het bondgenootschap geen gezichtsverlies willen lijden.”

Schetst het kabinet een eerlijk beeld van de situatie in Uruzgan?

„Ik denk het wel. Het is niet meer dan logisch dat de regering het resultaat van de missie in de Afghaanse provincie iets naar boven afrondt. Uruzgan is helaas niet meer dan één provincie, en nog een onbelangrijke ook.

De situatie in Uruzgan mag dan stapje voor stapje verbeteren, in de rest van het land krijgen de taliban meer en meer de overhand.”

Dit is het tweede deel in een drieluik over een mogelijke verlenging van de missie in Uruzgan.