In het boek laten ze een aantal dichters aan het woord die daar antwoord op geven. „Dichten is het uiten van gevoelens. Maar dichters voelen ook een innerlijke noodzaak om met de taal te stoeien", aldus co–auteur Van der Waal, die zelf ook dicht. „Soms lijkt het alsof het verhaal bij jou komt. Je bent iets aan het bevrijden, iets wat er nog niet is. Het proces van het maken is ook de lol". Volgens hem moet je in een toestand van wachten komen en dan „opeens kom je zinnen en woorden op het spoor die zich onafhankelijk lijken te handhaven".De andere dichters die in het boek aan het woord komen, reageren op hun eigen wijze. Anneke Brassinga vat het bondig samen. „Schrijven is modderen, en het lukt alleen maar als je een min of meer zuiver geweten hebt". Arjen Duinker vindt „het een vrolijke bezigheid. Elk zinnetje is weer een beetje anders, blablabla…".