Onlangs heeft de provincie Gelderland een convenant ondertekend met gemeenten in de regio’s Noord-Veluwe en West-Veluwe-Vallei om de jeugd met problemen beter en sneller te helpen. De gemeenten gaan hard verder werken aan het optuigen van de Centra voor Jeugd en Gezin. Daar kunnen ouders en jongeren terecht voor vragen over opgroeien en opvoeden en voor daadwerkelijke hulp. De centra gaan verder in overleg de zorgvoorzieningen in het onderwijs uitbreiden en verbeteren. De provincie wil de wachtlijsten binnen de jeugdzorg wegwerken en regelt snelle hulp bij kindermishandeling.De jeugd heeft de aandacht bij de bestuurders van ons land. Dat is niet ten onrechte. Zo is de provincie sinds 2005 verantwoordelijk voor de jeugdzorg. Vanaf dat jaar is het gebruik van jeugdzorg gegroeid met zo’n 40 procent. Er is steeds meer behoefte aan professionele zorg voor jongeren. Het jeugdbeleid, waar de gemeenten verantwoordelijk voor zijn, zou de behoefte aan jeugdzorg juist moeten verminderen. Goede voorzieningen voor jongeren en opvoeders, activiteiten voor de jeugd om zich op een normale manier te ontwikkelen staan daarbij centraal.

De vraag naar jeugdzorg is door verschillende oorzaken toegenomen. Denk aan de emancipatie van de vrouw, de toegenomen mondigheid van de kinderen, de welvaart, de gebroken gezinnen, de verantwoordelijkheid die op steeds jongere leeftijd aan de jeugd wordt toegekend en ga zo maar door.

In de laatste dertig jaar van de vorige eeuw werd op grote schaal afscheid genomen van een opvoeding en een leven naar Gods Woord. Nu komen de gevolgen daarvan in beeld. Langzamerhand neemt de jeugdproblematiek een dermate grote omvang aan dat de maatschappij de gevolgen daarvan als hinderlijk gaat ervaren. Er komen dan ook tegenkrachten.

In het blad J/M voor ouders zijn recent de resultaten van een onderzoek onder 500 ouders van schoolgaande kinderen gepubliceerd. Naarmate ouders langer te maken hebben met onderwijs, gaan ze zich steeds kritischer opstellen, raken ze meer teleurgesteld. Ouders zien graag de strenge docent voor de klas terugkeren. Leerlingen zouden de leraar niet meer bij de voornaam moeten noemen. Er moet meer aandacht voor basisvaardigheden zoals rekenen en taal komen. Zo maar drie conclusies uit het rapport.

Het Sociaal en Cultureel Plan­bureau publiceerde vorige week een studie naar het gedrag van Nederlanders. De titel is veelzeggend: ”Crisis in aantocht”. In het rapport wordt aangegeven dat Nederlanders in het algemeen niet tevreden zijn met hoe we onderling met elkaar omgaan. Mensen signaleren dat gezagsverhoudingen zijn verwaterd en dat respect voor anderen taant. Ook vinden ze dat ouders hun kinderen slechter of niet opvoeden, mede doordat beide ouders werken. James Kennedy, hoogleraar Nederlandse geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam, gaf vorige week aan dat mensen zich altijd zorgen hebben gemaakt om omgangsvormen, „maar nu lijkt het menens.” De grenzen van de vrij­heden die mensen zich hebben toegeëigend, lijken in zicht te komen.

De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling en de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg brachten in september het advies uit aan de overheid om zich meer te gaan richten op het versterken van de gezinnen. Ouders zouden, met extra steun en door onderling contact, zelf meer opvoedproblemen kunnen oplossen. De richting van het denken gaat meer de kant op van: Hoe voorkom je dat ouders meer gaan leunen op hulpverleners?

De auteur is voorzitter van de raad van bestuur van gehandicapteninstelling De Schutse. Reageren aan scribent? gedachtegoed@refdag.nl.