Reformanda roept GKV op tot wederkeer
De Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKV) zijn in verval en lijden aan deformatie en verbastering. Leden van de kerken moeten de onschriftuurlijke besluiten van de laatste generale synode verwerpen en terugkeren naar de gehoorzaamheid aan Gods Woord op alle terreinen van het leven.
Dat is de inhoud van ”de oproep tot Reformatie” die de vereniging Reformanda doet aan leden van de vrijgemaakte kerken. De kerkenraden worden verzocht om binnen zes weken een besluit te nemen over de oproep tot reformatie, die woensdag als advertentie in het Nederlands Dagblad staat.
De reden van de oproep is het „algemeen verval” in de vrijgemaakte kerken. De opstellers wijzen op tal van zaken: het wordt steeds openlijker toegestaan om ongehoorzaam te zijn aan de geboden van de Heere, zoals onder meer gebeurt op het terrein van de zondagsrust. Verder staat de heiligheid van het huwelijk onder druk. Het aantal echtscheidingen neemt steeds meer toe en verschillende kerkenraden oefenen hierover geen tucht meer.
Ook het belijden van de kerk is aangetast door de secularisatie, schrijven de samenstellers van de oproep. De winst van de Vrijmaking, „het principe van de doorgaande reformatie” op allerlei terreinen, is ingeruild voor de oude dwalingen van de pluriformiteit van de kerk. „Dit blijkt onder meer in toenemende interkerkelijke samenwerking en vervaging van kerkgrenzen.”
Verder kritiseren de opstellers de nieuwe wegen in de liturgie (de vele liederen in het Liedboek zijn „geruisloos aanvaard”) en de prediking (de hoorder zelf wordt steeds meer tot centrum van de prediking). „Zeer verontrustend” worden genoemd de „verregaande schriftkritische gedachten.” De opstellers verwijzen naar de uitgave ”Woord op schrift”, vanuit de kring van de Theologische Universiteit, waarbij deputaten-curatoren de betrokken docent zelfs aanmoedigen om in deze schriftkritische richting verder te gaan.
Ook wordt wantrouwend gekeken naar verdergaande contacten met de Christelijke Gereformeerde Kerken, omdat daar „schriftkritische opvattingen in publicaties van voorgangers al meer dan 25 jaar ongemoeid gelaten worden.”
Maar de nood wordt nog verergerd, vindt Reformanda, door de besluiten van de laatstgehouden generale synode van Zuidhorn: In plaats van dat de synode de dwalingen op terreinen als zondagsrust, bijbelvertaling en gezangen heeft afgewezen, heeft zij zich bij de ontwikkelingen in de kerken aangesloten en deze zelfs voor een groot deel gelegitimeerd.
