Een goede knoflookpers vinden valt nog niet mee
Knoflook is zo langzamerhand een basisingrediënt in de Nederlandse keuken, met dank aan alle mediterrane invloeden. Omdat knoflook zo riekt en dat hardnekkig blíjft doen, is een goede knoflookpers onontbeerlijk. Het liefst een waarbij je zo min mogelijk contact met de teen oploopt. Dat valt niet mee.
De Britse troetelkok Jamie Oliver –bekend van zijn kookboeken en tv-programma’s– lanceerde onlangs een eigen Kitchen Kit: een serie van twintig verschillende kookhulpen. Al die producten hebben een uniek pluspunt, belooft Jamie. De dunschiller heeft verwisselbare bladen, de beslagkom een rubberen antisliponderkant, de messen een doorlopend lemmet. En de knoflookpers is „alles-in-één.”Dat klinkt goed. De doorsnee pers, met een drukplaatje aan de ene kant en gaatjes aan de andere, heeft als groot nadeel dat de prut vaak ongecoördineerd naar buiten komt. De hele pers zit dan vol knoflooksmurrie, terwijl er slechts wat povere sprietjes uit de gaatjes komen. Bovendien blijft er altijd een plakkaat knoflook achter. Gedoe.
Volle staafjes
De pers van Jamie (19,95 euro, te koop bij betere kookwinkels en warenhuizen) ziet er veelbelovend uit. Hij ligt zwaar in de hand, ziet eruit alsof hij nooit zal roesten –dat doet die gewone ook namelijk, roesten–, en op het drukplaatje zitten pinnetjes die precies in de persgaatjes vallen. Dat moet in elk geval het probleem van de achtergebleven tenen oplossen.
Even testen met een verse teen. De pers doet het prima: er verschijnen mooie, volle knoflookstaafjes. Jammer dat je die dan wel weer van de pers moet peuteren. Waarom drukken die pinnetjes nu niet nét even wat verder door zodat de knoflook vanzelf in de pan valt? Op de pinnetjes blijft nog immer een plakkaat knoflook hangen, maar dat is voornamelijk schil.
De Jamiepers bevat ook een snijder die „razendsnel perfecte knoflookplakjes” maakt. De smaak van geperste knoflook is anders dan die van gesneden knoflook. Volgens Jamie is het verschil vergelijkbaar met het smaakverschil tussen een frietje en een gepofte aardappel. Wat nog niet veel verduidelijkt overigens. Nadere research leert dat geperste knoflook wat scherper van smaak is dan de gesneden variant.
Afijn. Om de fijnproevers van dienst te zijn, bouwde Jamie dus een snijder in zijn pers. De teen goed pellen en op z’n zij in de snijder leggen. Even drukken en klaar. Best fraai, die plakjes. Maar door het drukken treedt er toch een vorm van persen op, waardoor de plakjes hun kostbare sap verliezen, wat nu juist niet de bedoeling was. Jammer Jamie. Een vlijmscherp mesje werkt tien keer beter. Maar het idee is leuk.
Geurvrije handen
Jamies pers werkt weliswaar al veel aangenamer dan de gewone variant, hij biedt nog altijd geen soelaas voor achterblijvende resten. Dat doet de knoflookpers van Royalvkb wél.
De pers –eigenlijk is het geen pers, maar een kneuzer, of ”crusher” met een mooi Engels woord– is een fikse staaf rvs, met in het midden een plat en een geribbeld gedeelte. Met het platte stuk kun je de teen persen, met het geribbelde gedeelte verspreid en verpulver je hem nog eens extra. Een perfect bergje bruikbare knoflook is het resultaat. Geen restjes, geen gedoe. Hoogstens hangen er een paar kleine velletjes aan de crusher, maar die veeg je er zo af.
Misschien wel het allermooiste aan de crusher is dat het materiaal de knoflookgeur van de handen opneemt. Houd de handen onder stromend water en gebruik hem als zeep. Het werkt. Het werkt écht. En hij is nog goedkoper dan de pers van Jamie ook: 14,95 euro (te koop bij betere kookwinkel en warenhuis).