In de woonkamer van de pastorie in Culemborg vertelt ds. Den Butter over zijn reis naar Burundi. „Vanuit de Eglise Protestante Réformée du Burundi (EPRB) was veel gebed om onderwijs in de gereformeerde leer. Ds. J. Bararu, de enige predikant met een vierjarige opleiding in de nog jonge kerk, kende de belangrijkste theologische werken uit de Reformatie. Maar ook hij had maar één gevulde boekenplank.”Het contact met Burundi en de christelijke gereformeerde kerk in Culemborg ontstond in 2000, toen Burundese vluchtelingen een plek kregen in het plaatselijke asielzoekerscentrum. Leden van de gemeente bezochten het centrum, ds. Den Butter catechiseerde er en er verleende pastoraat aan de asielzoekers.

Via de oprichter van stichting Tabarana, oud-minister van Burundi en voormalig asielzoeker Innocent Nimpagaritse, zocht ds. Bararu contact met de christelijke gereformeerde kerk te Culemborg, waar Nimpagaritse lid is. „Het verzoek om hulp kwam uit de EPRB zelf. Het is Gods leiding geweest dat de kerk in contact kwam met mensen in Nederland.”

Tijdens hun tiendaagse reis gaven ds. Den Butter en ds. Drayer, secretaris van de deputaten zending en diaconaat, les aan predikanten en kerkenraadsleden van de EPRB, bezochten ze enkele plaatselijke gemeenten en gingen ze langs Maison du Wartburg, een weeshuis, dat door onder meer de Christelijke Gereformeerde Kerken wordt ondersteund onder de paraplu van stichting Tabarana.

Schatten

De EPRB begon rond de eeuwwisseling met één gemeente en zeventien leden en is uitgegroeid tot zeventien gemeenten met 1200 leden en zeven predikanten. De EPRB heeft de Drie Formulieren van Enigheid in haar grondslag opgenomen. Vertalingen van de belijdenissen in de lokale taal zijn in de maak. Inmiddels is de Heidelbergse Catechismus klaar.

Ds. Den Butter: „Een kerk die zoekt naar de schatten van de Reformatie, verdient onze steun.”

Leren van andere kerken in Burundi, zat er voor de EPRB niet altijd in, zegt ds. Den Butter. „Burundese predikanten zijn erg beducht voor evangelische voorgangers, bij wie de preek wordt doorspekt met ervaringen. De mensen aan wie we lesgaven, zeiden: „Hoe maken we een preek, want de mensen moeten bekeerd worden.””

In Burundi verzorgde ds. Den Butter negen lessen van twee uur in drie en een halve dag: „Behoorlijk pittig.” Hij behandelde de heilsorde, sacramenten, homiletiek, exegese van het Oude en Nieuwe Testament en een inleiding op exegese. „Er is een enorme behoefte aan goed gereedschap. De basisregel om tekst met tekst te vergelijken, was voor hen een nieuw inzicht.”

De predikant zocht voortdurend naar een goede aansluiting op de Burundese cultuur. „We hebben het ene Woord van God, maar bepaalde begrippen landen niet altijd. Afrikanen kennen het begrip ”verborgen zonde” niet, want iets is alleen zonde als het openbaar komt. Dat betekent veel uitleggen en nadenken hoe je iets zegt.”

Zendingsgebied

De predikanten van de EPRB hebben een „opvallend” doordacht beleid, ontdekten de twee predikanten. Ds. Den Butter: „De overheid verplicht kerken om kerk te zijn in het gehele land. Dat doet ze uit het oogpunt van de hulpverlening die kerken geven. Alle Burundezen moeten kunnen profiteren van diaconale voorzieningen van kerken. Die zijn dus verplicht een beleidsplan te schrijven. Het is bijzonder om te zien dat God zelfs de overheid inschakelt tot verbreiding van het Evangelie.”

De deputaatschappen zending en hulpverlening bekostigden de tiendaagse reis van de twee predikanten. Ds. Den Butter hoopt dat het werk in de toekomst structureel wordt opgepakt. „Gesteld dat deputaten zending hiertoe een voorstel aannemen, zal de generale synode van 2010 die beslissing uiteindelijk kunnen bekrachtigen.” Tot die tijd blijven er via de stichting Tabarana warme banden tussen Burundi en Nederland.