Vakantiehokjes en -vakjes
Nederlanders hebben –het is een open deur– een sterke behoefte om alles en iedereen in te delen. De hokjesgeest is opgenomen in het Hollandse genenpatroon. En wellicht hebben reformatorische christenen op dit gebied nog wel een extra gen.
Reis je door –willekeurig– Zuid-Korea, dan kan het zijn dat je in de metro gevraagd wordt naar je herkomst en direct daaraan gekoppeld de vraag of je christen bent. Het bevestigende antwoord op de laatste vraag maakt je onmiddellijk tot een ”broeder in Christus”. Reformatorische christenen zouden dat anders doen. Na de bevestiging dat iemand christen is, volgt de vraag of zo iemand protestant dan wel rooms-katholiek is. Dan volgt het vissen naar het kerkverband, waarna het beeld compleet wordt gemaakt met de vraag uit welke stad of plaats iemand komt. Soms is het ten slotte nog nodig een laatste vraag te stellen in de zin van noord of zuid, Gereformeerde Bond of ‘gewoon’ PKN, desnoods dominee X of Y. Dan is het juiste vakje gevonden. De broederschap blijft meestentijds buiten beeld.Soms schijnt het noodzakelijk te zijn om mensen in vakjes in te delen. Hoe scherper de hokjes zijn afgebakend, hoe meer –commercieel– resultaat. Ken je doelgroep, want de klant is koning. Zo handelt ook de ANWB. Een team van marketeers onderzoekt ”de markt” en brengt alle wensen in beeld. Daarop wordt dan ingespeeld. Ieder krijgt wat hij wil. Zo ontleedde de ANWB de toeristengroep. De verschillen tussen toeristen zijn groot, de wensen uiteenlopend.
Zo kwam de ANWB tot een indeling in zeven groepen. Bijvoorbeeld de snelgroeiende groep van senioren. Ze genieten van hun vrije tijd. Kunnen dat ook doen door een pensioen op basis van ”eindloonregeling”. De groep wordt komende jaren uitgebreid met de babyboomers. Booming business dus. Dan hebben we de singles. Elk nadeel heeft een voordeel. Het CBS verwacht dat deze groep komende jaren zal stijgen van 2,6 miljoen mensen naar 3,5 miljoen. Naast weduwen en weduwnaren (die traditioneel deze groep vormden) komen er steeds meer singles en gescheiden mensen. De ANWB speelt erop in met speciale reizen, waarin dating een plaats inneemt en avondvertier geboden wordt.
Een andere sterk groeiende groep is die van de allochtonen. Het vakantiegedrag van deze groep verandert sterk. De moderne Marokkaan gaat net zo makkelijk naar Turkije, Egypte en Zuid-Frankrijk. De verwachtingen van de marketeers zijn hooggespannen. De kleinste groep betreft de rijken. Zij streven naar het bijzondere, trekken zich terug in hun vakantiebastions. Ze zoeken elkaar op, want het netwerken gaat natuurlijk door in de vakantie.
De jongeren vormen een slinkende groep, maar de groep die zich in vakantiegedrag als jongere blijft gedragen groeit flink. De jonge jongere heeft niks te makken, is minder interessant, de studerende jongere gaat voor low budget, maar de net afgestudeerde jongeren die nog niet aan het huwelijk toe is. Dat is kassa. De grootste groep betreft de gezinnen. De meeste voorzieningen zijn op hen afgestemd, maar dat kan wel eens veranderen. Ten slotte heeft de ANWB het hokje van de 2 miljoen stellen, getrouwd en ongetrouwd. Romantiek staat centraal; strand, een ondergaande zon en een glas rosé.
De ANWB heeft nog twee snelgroeiende groepen met potentie vergeten. Het is maar een tip natuurlijk. Maar steeds meer zakenmensen combineren hun trip met wat vakantiedagen. En vergeet vooral niet de ouders van stagelopende kinderen. Overal ter wereld kom je stagiairs tegen. In hun kielzog volgen de vaders en moeders die ook een kijkje komen nemen. Een nieuw hokje, een veelbelovende markt.
Reageren aan scribent? beeldenstorm@refdag.nl