Het is de vraag of Obama’s televisieoptreden woensdagavond hierin verandering heeft gebracht. Obama probeerde woensdagavond tijdens een toespraak voor de televisie steun te verwerven onder bevolking en Congres voor zijn ingrijpende hervorming van het Amerikaanse zorgstelsel.Die hervorming van de gezondheidszorg is broodnodig. Van de 300 miljoen Amerikanen zijn er naar schatting 47 miljoen niet tegen ziektekosten verzekerd.

Obama voert als extra argument aan dat een snelle en grondige aanpak van het dure Amerikaanse zorgstelsel nodig is om het snel oplopende begrotingstekort te beteugelen. Amerika geeft niet minder dan 16 procent van zijn bruto binnenlands product uit aan gezondheidszorg. Ter vergelijking: dat is twee keer zo veel als in de meeste andere westerse landen.

Tegenstanders voeren aan dat de voorgestelde hervorming veel te veel kost: 1 biljoen dollar ofwel 700 miljard euro. Dat is inderdaad geen kinderachtig bedrag.

Prolifeorganisaties zeggen daarnaast dat in de nieuwe wetgeving abortus wordt vergoed. Wetgeving in de zorg is om het leven te beschermen en niet om het te vernietigen, is hun terechte kritiek.

Sinds jaar en dag wordt het plan om de net zo onoverzichtelijke als dure gezondheidszorg te hervormen als het project van de eeuw aangeduid. En sinds jaar en dag hebben Amerikaanse presidenten zich aan deze enorme klus vertild. In 1994, bij de start van zijn ambtsperiode, probeerde Bill Clinton met de hulp van zijn vrouw Hillary daarin ook verandering te brengen. Die poging liep op een jammerlijke mislukking uit.

Nu probeert Obama het dus. De hervorming van de gezondheidszorg heeft hij als zijn belangrijkste binnenlandse hervormingsproject gelanceerd. Een mislukking kan en wil hij niet accepteren. Het zou gelijk staan aan zijn politieke einde, zozeer heeft hij zijn politieke lot aan de hervorming verbonden.

Daarom spant de president zich voortdurend voor zijn plannen in. Hij spreekt in kinderziekenhuizen, voor verpleegsters en artsen, praat in op Democraten die twijfelen en spreekt voor de televisie de natie toe.

Het is de vraag of het allemaal afdoende is. Bij de presidentsverkiezingen van vorig jaar was de eensgezindheid onder de Republikeinen ver te zoeken, maar nu vinden ze elkaar in hun kritiek op de dure plannen. Tegelijkertijd brokkelt de saamhorigheid onder de Democraten af. Er zijn Democraten die zich openlijk tegen de plannen uitspreken.

Ondertussen worden de Amerikaanse burgers moe van Obama. Door zijn persconferenties, ontmoetingen met burgers en toespraken is hij voortdurend in beeld, maar resultaten blijven uit. Volgens een peiling is zijn populariteit gedaald tot 55 procent. Dat is een lagere score dan zijn voorganger George W. Bush na een halfjaar behaalde. De ster van Obama is snel aan het verbleken.