Al enige tijd is de SGP in verwarring als het gaat om haar opstelling ten opzichte van Wilders enerzijds en het conservatisme anderzijds. Uit het artikel ”Wild van Wilders” in het katern Accent van zaterdag kan men de indruk krijgen dat het om dezelfde zaken gaat. En vervolgens kan de verkeerde conclusie worden getrokken dat de PVV dé partij voor conservatieven is.Dat dit niet klopt is drie jaar geleden reeds bevestigd uit het feit dat de conservatief Bart Jan Spruyt na enkele „hoopvolle” maanden de PVV gedesillusioneerd heeft verlaten. De PVV is geen conservatieve partij, net zomin als het CDA of de SGP dat nu is.

Hooguit zijn er in deze partijen conservatieve elementen te vinden. Wat mij betreft de meeste bij de SGP. Toch weet deze partij zich geen raad met de jongeren die zich aangesproken voelen door het conservatisme of de felle anti-islamtoon van Wilders.

Jammer ook dat SGP-kamerlid Van der Staaij de aanhang van de PVV onder de refojeugd bagatelliseert en zich wat naïef opstelt. Na de Europese verkiezingen haastte hij zich al om op zijn blog te schrijven „blij te zijn met de 90 procent kiezerstrouw van de SGP’ers.” Echter ook in het interview van zaterdag krijgt de PVV-minnende refojeugd geen oplossing of alternatief aangeboden.

CDJA

Als de SGP niet met een duidelijk alternatief komt zullen deze jongeren op korte of langere termijn afhaken. De ”kort door de bocht” denkende jongeren zullen naar Wilders gaan. Maar vergeet ook de studerende en intellectuele jongeren niet. Voor hen kan het CDJA, en in de toekomst wellicht het CDA, een aantrekkelijke keus worden.

De huidige CDA-jongeren achten de C hoog, zijn kritisch over de multiculturaliteit (en islamisering) en hebben conservatieve ideeën over gezin en maatschappij. Nu hebben de staatkundig gereformeerden deze ideeën ook. Alleen zijn er drie lastige blokken aan het SGP-been die veel onduidelijkheid scheppen: het vrouwenstandpunt, de theo­cratie en de opstelling in het islamdebat. Zolang over deze punten geen pragmatische en rechtlijnige standpunten worden ingenomen, vervreemden de jongeren snel van de partij. Ze zien de kerk falen in haar roeping en daarbij nu ook de ‘eigen’ partij verzanden in irrelevante discussies en een gematigde islamkritiek.

Uit angst om de eigen vrijheden van religie en onderwijs op te moeten geven is de SGP niet in staat zich fel uit te spreken tegen de islam. Men haast zich om in één zin het gevaar van islamisering én het gevaar van de seculieren te benoemen.

Nu hebben christenen inderdaad een strijd te voeren op twee fronten. Alleen neemt de SGP op het seculiere front een offensieve houding aan en op het islamfront een defensieve. Zo defensief dat ze soms neigt naar een gezamenlijke slachtofferrol met moslims. Waarom zegt de SGP het Wilders niet na om vóór vrijheid van onderwijs te zijn maar tegen islamitische scholen? Juist op zulke punten kan de SGP zich onderscheiden van CDA en ChristenUnie.

Van der Staaij zegt „zich ook zorgen te maken over de islamisering”, maar komt vervolgens niet met een duidelijk verhaal waarom de jeugd ook bij de SGP aan het juiste adres is. Hij blijft in de verwijtende sfeer hangen dat christenen niet bij een seculier-liberale partij thuishoren. Het onder de aandacht brengen van je eigen standpunten moet het uitgangspunt zijn, zegt hij. Hopelijk blijft het niet alleen bij een uitgangspunt, maar komt er ook hoorbare en zichtbare daadkracht.

Breder onderwijzen

De SGP-jongeren lijken de ontwikkelingen serieuzer te nemen. Jammer dat tot op heden een reactie van de moederpartij op het nieuwe kernprogramma van de SGPJ is uitgebleven. Zwijgt men het liever dood omdat men zich ook geen raad weet met de groeiende conservatieve stroming onder de jeugd?

Echter niet alleen de SGP moet op haar zaak letten. Ook de refojeugd moet zich serieus afvragen waar zij zich wil positioneren in het politiek-maatschappelijke leven. Als jongeren alle christelijke en klassieke normen en waarden aan de kant zetten en luid roepen dat alle buitenlanders het land uit moeten, zijn ze afgegleden naar het niveau van oppervlakkige cultuurrelativisten.

Wil de refojeugd zich nog verdiepen in standpunten en ideologieën van partijen? Of wil ze populistische taal horen en stemmen op degene die zo hard mogelijk ”Marokkaans tuig” roept? Geven ouders het goede voorbeeld? Wie neemt de moeite om zijn kinderen ook in politieke zin breder te onderwijzen?

Het is tijd voor een christelijk-conservatieve partij die het christendom superieur durft te noemen aan de islam. Zelfs de niet-christen Bolkestein gaat de christelijke partijen daarin voor. De SGP heeft kennis en talenten genoeg om zich in deze richting te ontwikkelen. Dan biedt de partij Deo volente toekomst voor de eigen jeugd en voor de samenleving.

De auteur is lid van de SGP en conservatief blogger (conservatieforever.blogspot.com).