Een van de opvallende veranderingen van de laatste decennia is de informatie-explosie. Die term is zeker niet overdreven. Wie nu een week lang een stevige krant als The New York Times leest, verkrijgt meer informatie dan iemand in de achttiende eeuw in zijn hele leven verzamelde.
Toch zijn het juist de nieuwe media die deze sterke groei aan informatie hebben gestimuleerd. Internet is een vergaarbak zonder weerga. Op een fotosite als Flickr verschijnen elke minuut 5000 nieuwe foto’s, op de vriendensite Facebook zijn het er 30 miljoen per dag. De videosite YouTube krijgt elke minuut 13 uur nieuw videomateriaal binnen. En het einde daarvan is nog lang niet in zicht.Om al die gegevens te ontsluiten, is een zoekmachine onmisbaar en de bekendste speler in deze markt is Google. Dat dit bedrijf inmiddels zijn vleugels breder uitslaat, is langzamerhand wel bekend, maar afgelopen week zorgde Google toch voor een verrassing. Het bedrijf maakte bekend een eigen besturingssysteem op de markt te brengen, Chrome OS, dat de strijd gaat aanbinden met de Windowsvarianten van Microsoft. In eerste instantie bedoeld voor de populaire kleine handcomputers, netbooks, maar ongetwijfeld later ook voor de gewone laptop en desktop.
Het is nog lang niet zeker of Chrome OS inderdaad voldoende slagkracht krijgt om een volwassen concurrent van Microsoft te worden, dus het is te vroeg om conclusies te trekken. Toch lijkt dit het startsein van een omwenteling van formaat. Die begon jaren geleden met een forse inschattingsfout van Bill Gates. Microsoft meende dat het niet zo’n vaart zou lopen met dat internet. Pas relatief laat maakte het bedrijf werk van z’n Internet Explorer. Die is wel een succes geworden, maar op het gebied van zoekmachines viste Microsoft achter het net.
Google heeft juist de omgekeerde beweging gemaakt en verplaatst zich vanaf internet richting pc. Google Docs en Gmail zijn acceptabele alternatieven voor de kantoorsoftware van Microsoft. Ze sluiten ook aan bij de algemene trend om steeds meer programma’s volledig op internet te laten werken in plaats van op de pc. Dat apparaat is straks alleen nog nodig voor de verbinding naar het wereldwijde net, waar de software draait en alle documenten te vinden zijn.
Een belangrijke factor in deze concurrentiestrijd is dat de meeste producten uit de Googlestal gratis zijn, althans voor de consument. Daar zit wel de adder onder het gras. De omvang van het Googleconglomeraat neemt niet alleen toe met honderden miljoenen YouTubevideo’s en gescande boeken, maar ook met evenzovele gegevens van gebruikers, hun documenten en de plaats waar mensen zich bevinden.
Dat is enerzijds onmisbaar om het bedrijf aantrekkelijk te maken voor adverteerders. Gratis bestaat niet, de programmeurs van Google moeten ook betaald worden. Tegelijkertijd is het griezelig, want zo’n combinatie van gegevens betekent ook een concentratie van macht. Er zijn geen aanwijzingen dat Google daar misbruik van maakt, maar er zijn onvoldoende garanties dat dat nooit zal gebeuren. Met de groei van Google behoort daarin voorzien te worden.
