Dat stelt gepensioneerd mariene-bioloog Dolf Boddeke in het juli/augustusnummer van het populair-wetenschappelijke tijdschrift Natuurwetenschap en Techniek.Het paaibestand op de Grand Banks bij het zuidoosten van Newfoundland bedroeg enkele jaren terug slechts 20.000 ton, nu 150.000 ton.

Volgens Boddeke is er een relatie tussen het smelten van gletsjers op Groenland en de Noordpool en de opvallende verbetering in het paaibestand. „In de jaren negentig was er veel smelt aan de kust van Groenland en het Noordpoolgebied, waardoor de watertemperatuur op de Grand Banks daalde tot 4 graden Celsius, met dramatische gevolgen voor de voorplanting van de kabeljauw.”

De kabeljauwvangst werd in 1993 helemaal stilgelegd. De algemene verklaring van wetenschappers en milieugroeperingen luidde dat overbevissing de oorzaak was.

Boddeke ontkent niet dat overbevissing een rol speelde, maar signaleert dat de kabeljauw tegelijk naar warmere gebieden trok. Daar was de roofvis een gemakkelijker prooi voor vissers. Het te koude water had de vis verdreven uit zijn gewone paaigebieden.

De bioloog stelt dat de afgelopen twintig jaar relatief veel smelt is geweest. Vorig jaar maakten Utrechtse onderzoekers in het wetenschappelijke tijdschrift Science bekend dat de stroomsnelheid van de gletsjers de afgelopen zeventien jaar is afgenomen, door een temperatuursverlaging boven Groenland en het Noordpoolgebied. Doordat minder ijs in zee terechtkwam, warmde het water weer op. En de kabeljauw wist zijn oude paaigrond terug te vinden.

George Rose, hoogleraar aan de universiteit van Newfoundland bevestigt de redenering van Boddeke. Ook hij stelt dat klimaatsverandering een mogelijke oorzaak kan zijn voor het verschijnsel. „De voornaamste reden voor deze plotselinge toename na een decennium zonder herstel is niet bekend.”

Desondanks blijft Rose overbevissing aanwijzen als belangrijkste probleem voor het herstel van de kabeljauwstand. Hij stelt dat met name bijvangst van kabeljauw buiten de 200 mijlszone hierop van grote invloed is.