„Open mijn hart voor Uw leer”, bidt de Jood. Men kan dit een gebed om bekering noemen, een smeekbede om hulp bij terugkeer naar Hem, G’d de Schepper. De Schepper van Zijn kant roept Zijn volk op zich te bekeren, terug te keren tot Hem („shoevoe shoevoe, keert toch terug lastige zonen”).De Bijbel kwam tot de wereld via het Joodse volk en spreekt tot het bondsvolk. Het christendom ontving van het Jodendom vrijwel geheel de inhoud van zijn geloof, maar de wereld werd geschapen in het Hebreeuws en Hebreeuws is de taal van Israël. Ik meen dat dit ook voor een christen vaststaat.

Volken hebben geprobeerd Israël te vernietigen, het land te veroveren, de Joden er te verdrijven, de heilige tempel te verwoesten. Deze nog altijd durende oorlog tegen Israël is geen oorlog over territorium. Het is een godsdienstoorlog. Alle oorlogen tegen Israël zijn godsdienstoorlogen, ook de huidige waarin steeds sprake is van Palestina en de Palestijnen, termen die mensen opzettelijk verwarren.

Mensen zijn vanzelfsprekend vrij om te geloven wat hun goeddunkt. Maar aangaande de Joden hebben we gezien dat dit ”oprecht geloven in Joods falen ”dodelijk is. Wat Luther en Mohammed geloofden, sloeg om in een wild bloedbad toen bleek dat de Joden gewoon hun oude Jodendom trouw bleven. De eenvoudige wens de Joden te ‘bekeren’ deed en doet rivieren van bloed vloeien.

Inquisitie

De Grieken wilden de Joden enkel bekeren tot hun Griekse heidendom, ze wilden Judea niet eens verwoesten. Het christendom wilde de Joden bekeren en inquisitie en brandstapels werden een deel der geschiedenis. De Jood is een Jood is een Jood. De profeten waren Joden. De aartsvaders waren Joden. Is er een christen die wil beweren dat al deze heilige mensen zich vergisten? Dat G’d Zelf zich vergiste toen Hij Zijn volk de leer gaf?

Vandaag, anno 2009, willen sommige stromingen in het christendom de Jood nog altijd bekeren, hoewel zonder geweld. Zij bidden. Devoot zich kerend tot Israëls hemelse Bondgenoot, Hem smekend om ontrouw aan Zijn verbond met Israël dat zo schrikwekkend vervolgd werd om het vervullen van een bijna profetische taak, te ge-tuigen op aarde van G’ds bestaan.

Moet de christen dan niet bidden voor Israël? Jazeker, maar het moet een gebed zijn dat G’d verhoren kan, het moet geen gebed ”levatala” (ten onnutte) zijn. Zijn er in de wereld geen volken die nodig bekeerd moeten worden tot menselijkheid, tot afzien van barbaarse wreedheden?

Niet bidden voor Israël? Jazeker wel. Bid voor Israël. Bid om kracht voor dat volk. Niet om zwakte, maar om standvastigheid. Niet om het verbreken van wat het volk door G’ds genade meer dan 4000 jaren trouw heeft beleden: „Hoort, o Israël, de Eeuwige onze G’d is Eén.”

De auteur woont in Jeruzalem.