C. werd in april 2007 door het gerechtshof in Leeuwarden veroordeeld tot achttien jaar cel voor het doden van het 2–jarige zoontje en 4–jarige dochtertje van zijn vriendin in 2005. Na die veroordeling stapte C. naar de Hoge Raad. Die stelde dat hij door een psychose als gevolg van drugs mogelijk niet kon overzien wat hij deed. Als dat zo is, kan hij ook niet voor doodslag worden veroordeeld. De Hoge Raad besloot dat het gerechtshof in Arnhem dit in een nieuwe behandeling van de zaak moet uitzoeken.De 50–jarige C. probeerde eerst zijn vriendin te doden, maar zij kon met een sprong van het balkon ontsnappen toen hij even losliet. Daarna doodde C. de kinderen. De hamvraag voor het gerechtshof is of de man had kunnen voorzien dat de drugs zo’n uitwerking op hem zouden hebben, en of er meer met hem aan de hand is. Hij had niet van tevoren de opzet om het gezin kwaad te doen.

Over wat er met C. precies misging is ook in eerdere rechtsgangen veel discussie geweest. Behalve de rol van de drugspsychose in het drama, probeerden de rechtbank in Groningen en het hof in Leeuwarden ook te achterhalen of C. soms aan een persoonlijkheidsstoornis lijdt. Deskundigen die het alleen van observaties van C. moesten hebben, verschilden daarover van mening.

Een persoonlijkheidsstoornis zou kunnen betekenen dat het zonder behandeling weer mis kan gaan. De advocaat–generaal in Arnhem hoopt met het PBC–onderzoek alsnog duidelijkheid te krijgen over de zin van tbs, zoals de rechtbank in Groningen begin 2006 oplegde naast achttien jaar cel.