Op stoom langs Luxemburgse spoorlijn

Knarsend komt de internationale trein tot stilstand in het Luxemburgse gehucht Wilwerwiltz, een plaatsje dat verscholen ligt in de Ardenner bossen. Wilwerwiltz is een prima uitvalsbasis voor een wandeling door de prachtige natuur van de Ösling.

19 June 2009 13:17Gewijzigd op 14 November 2020 08:10
Een Luxemburgse trein baant zich een weg door het glooiende landschap van het groothertogdom. In 2009 is het 150 jaar geleden dat de eerste spoorlijnen zijn aangelegd. De aanleg van het railnetwerk is een belangrijke erfenis van het bestuur van Koning Wil
Een Luxemburgse trein baant zich een weg door het glooiende landschap van het groothertogdom. In 2009 is het 150 jaar geleden dat de eerste spoorlijnen zijn aangelegd. De aanleg van het railnetwerk is een belangrijke erfenis van het bestuur van Koning Wil

Het treinstation vormt het startpunt van een wandeling door het gevarieerde landschap van de Luxemburgse Ardennen. Het uitgestrekte gebied rond Wilwerwiltz wordt ook wel de Ösling genoemd. Kenmerkend voor de streek zijn de met gras bedekte hoogvlakten, de beboste heuvels, de verscholen burchten, de diep uitgesleten dalen en de heldere beken met spartelende forellen.De Ösling beslaat ongeveer een derde deel van Luxemburg, maar telt minder dan 10 procent van de totale bevolking. Van de oppervlakte van het gebied is 50 procent bedekt met bos.

Het wandelpad slingert vanaf Wilwerwiltz door de heuvels naar het einddoel zo’n 10 kilometer verderop. Langs het sterk meanderende riviertje de Clerve gaat het richting het stationnetje van Kautenbach.

Na een aantal kilometers doemt midden in de weilanden de Sint-Willibrordkapel op. In het kleine bouwsel bevindt zich een waterbron. Volgens de legende zou Willibrord op zijn reis naar Rome op deze plek rust hebben genomen. Toen de zendeling zijn rijdier liet grazen in een weide, wekte dit de woede van de eigenaar van het grasland. Ter compensatie zou Willibrord met zijn staf de bron hebben aangeboord.

Leidraad

De naastgelegen spoorlijn lijkt de leidraad te vormen bij de route. Zo’n vijf keer kruisen rails en wandelpad elkaar. Elk halfuur rijden er een paar moderne treinen langs. Die maken het enige geluid; verder is het stil in de streek.

Gedurende anderhalve eeuw moet dat anders zijn geweest. De argeloze wandelaar moet toen wel zijn geschrokken tijdens de tocht langs de gloednieuwe bielzen en spoorstaven. Een stoomlocomotief raasde met woest gepuf en schril gefluit over de pas aangelegde spoorweg.

De route loopt maar een keer door bewoond gebied. Het plaatsje Lellingen heet een modeldorpje te zijn voor Luxemburg. De gids vertelt dat er wel degelijk verschil zit in de witgepleisterde huizen, die in eerste instantie veel op elkaar lijken.

Bij nader inzien blijkt de man gelijk te hebben. Vorm en grootte vertellen het verhaal over typisch Luxemburgse woningen van vroeger: een daglonershuis, een klein boerenhuis, een middelgroot boerenhuis en winkels.

Tussen de huizen in het dorp heerst rust. Enkel het kraaien van een haan en het ruisen van een beek even verderop verbreken de stilte. De frisse voorjaarswind voert een doordringende mestlucht met zich mee.

Buiten het dorp wachten de bossen weer. De gids vertelt ondertussen honderduit over bomen, bloemen en struiken. Wie nog nooit van look-zonder-look heeft gehoord, steekt hier heel wat op. Het bosviooltje en de bosanemoon komen bekender voor.

Idyllisch

Het eindpunt nadert. De laatste heuvelrug wordt genomen. Station Kautenbach komt in zicht. Het informatiebordje bij het stationnetje geeft een prima samenvatting: „Het onaangetaste landschap met de steile hellingen maken dit voormalige molenaarsdal één van de meest idyllische van de Ösling.”

De mooie tocht zit erop. De minder geoefende wandelaar zal een zucht slaken. Hoewel de weg goed begaanbaar is, bevat de route toch verschillende forse klimmen.

De ervaren trekker zal meer willen. Het niveau van de tocht is vrij laag. Het informatiebord toont niet voor niets één wandelschoentje op een schaal van drie. Niet alleen de afstand is beperkt, het grootste deel van de etappe voert ook nog eens over asfalt. Een natuurpurist pakt liever een onverhard pad. De échte wandelaar is bij aankomst op dit station nog maar net op stoom.

Gratis informatie te verkrijgen via info@visitluxembourg.nl.

www.ont.lu voor meer informatie over Luxemburg.


Routes

De Luxemburgse spoorwegen (CFL) hebben ter gelegenheid van de aanleg van de eerste spoorlijnen 150 jaar geleden een toeristische gids uitgegeven. De gids beschrijft 71 wandel- en fietsroutes van station naar station. Etappes kunnen ook aan elkaar worden gekoppeld. Vanaf elk Luxemburgs stationnetje starten ten minste twee routes. Wegwijzers op begin- en eindpunt geven informatie over de te volgen tochten.


Voordeelkaart

Gratis met het openbaar vervoer, gratis toegang tot meer dan vijftig bezienswaardigheden en een korting van 30 procent op nog eens zeven attracties. Dat zijn de voordelen voor bezitters van de Luxembourg Card. De prijs voor de kaart voor één persoon is voor een, twee, (verdeeld over twee weken) of drie dagen (verdeeld over twee weken) respectievelijk 9, 16 en 22 euro. Een familiekaart is geldig voor vijf personen (maximaal drie volwassenen) en kost voor een, twee of drie dagen respectievelijk 18, 32 en 44 euro. De Luxembourg Card is onder meer te koop bij VVV’s, jeugdherbergen, een groot aantal hotels en in de internetshop van het Luxemburgs Verkeersbureau.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer