SGP is geen PVV
De uitslag van de Europese verkiezingen laat zien dat de kiezers vluchten uit het midden. Het CDA kwam weliswaar als grootste partij uit de stembusstrijd tevoorschijn, maar heeft fors moeten inleveren. Dankzij de trouwere opkomst van veel oudere CDA-stemmers is het verlies geflatteerd.
Bij de sociaaldemocraten ligt dat anders. Veel PvdA-stemmers hebben de neiging bij Europese verkiezingen thuis te blijven. Zodoende werd de PvdA in het Europees Parlement meer dan gehalveerd. Ook de VVD kreeg minder stemmen en verloor een zetel. Kortom: de traditionele middenpartijen van de Nederlandse politiek stonden alle drie op verlies.D66 en GroenLinks behoren tot de winnaars. Deze partijen staan zeer positief tegenover verdergaande Europese integratie. Verder zijn ze links, sociaal-liberaal en propageren ze het multiculturele en seculiere denken. Dat spreekt blijkbaar een grote groep kiezers aan.
De grootste winnaar is de PVV. Geert Wilders vertolkt een heel ander geluid dan de twee andere winnaars. Wilders moet niets hebben van linksigheid en ”multicultiflauwekul”. Ook is de PVV een fervent tegenstander van Europese integratie, tot uitdrukking komend in een anti-Brusselcampagne.
Tot zover de tegenstellingen. De overeenkomst tussen de drie winnaars is dat ze alle drie seculier en liberaal zijn. En dan niet omfloerst, maar tot op het bot. Juist om die reden zou een christelijke kiezer zich wel drie keer moeten bedenken, alvorens hij of zij een stem uitbrengt op de club van Halsema, Pechtold of Wilders. Ze hebben alle drie heel wat standpunten die helemaal niet overeenkomen met die van SGP, CDA of ChristenUnie. Niet zo vreemd als je bedenkt dat het politieke gedachtegoed van PVV, D66 en GroenLinks haaks staat op het christelijke politieke denken.
Nu zullen weinig SGP’ers overwegen om te stemmen op de winnaars ter linkerzijde. Maar ten opzichte van de PVV ligt dat anders. Want naast de ”anti-Brusselroep” brengt Wilders ook een antimoslimgeluid voort. Juist dat kan aantrekkingskracht uitoefenen wanneer je bijvoorbeeld vindt dat er in Nederland te veel moskeeën worden gebouwd.
Maar waarom keert Wilders zich tegen de islam? Op de keper beschouwd doet hij dat omdat hij hierin een bedreiging ziet van het liberale en seculiere vrijheidsdenken. Hoezeer Wilders hier een punt van zorg te pakken heeft, moet toch de vraag worden gesteld of dat het allereerste en allergrootste is waarover een reformatorisch christen zich zorgen mag maken. Van de seculiere PVV kun je immers niet verwachten dat deze Bijbelse waarden en normen in politiek en samenleving gaat bevorderen.
Intussen is het onmiskenbaar dat de Nederlandse politieke elite jarenlang de integratieproblematiek op z’n beloop gelaten en de gevolgen voor veel autochtonen luchthartig heeft weggewimpeld. Het multicultidenken, waarin alle godsdiensten als even waar of onwaar worden weggezet, vindt de SGP sinds jaar en dag een grote leugen. Maar tegelijk mogen Bijbelse noties als eerbied, barmhartigheid en solidariteit in denken en doen van SGP-vertegenwoordigers niet ontbreken.
Daarmee is een ander groot bezwaar genoemd tegen de manier waarop de PVV politiek bedrijft. Een christen die op basis van een sentiment tegen buitenlanders en asielzoekers de retoriek van Wilders aantrekkelijk vindt, moet toch eens nalezen wat de Bijbel zegt over de omgang met vreemdelingen. Verder heeft Nederland een traditie van gastvrijheid. Dat is van belang met het oog op christelijke asielzoekers uit Afrika of (islamitische landen in) Azië, zodat zij in Nederland een veilig toevluchtsoord kunnen vinden.
De SGP moet een Bijbels geluid laten horen. Niet links, niet rechts, al mag het best wat conservatief zijn. Als het maar recht uit het hart is. Want een christen die op Wilders stemt, heeft niet alleen een stuk uit zijn Bijbel gescheurd, maar heeft ook een gat in z’n hart. En het is niet wijs om dat gat te vullen met egoïsme of negativisme.
De auteur is directeur van de Guido de Brès-Stichting, het wetenschappelijk instituut voor de SGP.Reageren aan scribent?gedachtegoed@refdag.nl.
