Op 10 mei 1940, 64 jaar geleden, vielen de Duitsers ons land binnen. Een boze geest verspreidde zich als een inktvlek over ons volk. Bij leven en welzijn zal het in het najaar precies zeventig jaar geleden zijn dat de Tweede Wereldoorlog begon. Alle reden om te herdenken.Echter, waar heeft de vrijheid van na de Tweede Wereldoorlog ons nu gebracht? Bij een herdenking zonder God. Niet één keer is de naam van God in de toespraken genoemd. Dat heeft helemaal mijn ziel geraakt. Hoe mager om nabestaanden alleen maar kracht toe te wensen. De Oranjefamilie is gespaard. Daar had onze overheid publiekelijk God voor moeten danken. Aangrijpend. De herdenking was beschaafd seculier. Maar God wil erkend worden. Als God voor ons is, wie zal dan tegen ons zijn? Maar als we de levende God verlaten, wacht ons opnieuw de nacht. Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen. Misschien is dat wel het meest aangrijpende, dat Nederland in zijn ziel is geraakt en dat is gebleken dat we God aan het kwijtraken zijn of zelfs al kwijtgeraakt zijn. Hadden we nog maar gezongen: „Mijn schild ende betrouwen zijt Gij, o God, mijn Heer…” Wat zal ons de toekomst brengen?

De Heere erbarme Zich over land, volk en geliefd Oranjehuis. Want we kunnen wel zeggen dat we vastberaden doorgaan, maar die klanken hebben alleen inhoud als ze gefundeerd zijn in de Levensvorst, aan Wie gegeven is alle macht in hemel en op aarde.

Ir. H. van der Kooij

Groenendaal 8

4041 XX Kesteren

---

Ik las in RD 9-5, trouwens ook in de andere kranten in Nederland, dat de paus tijdens zijn bezoek aan Jordanië zou hebben gezegd dat hij „diep respect” voor de islam heeft. Ik snap wel, u heeft daarbij de woorden van het ANP overgenomen, maar toen ik die woorden zag, kon ik dat nauwelijks geloven. Even nazoeken maakte me duidelijk dat mijn onderbuikgevoel me niet bedroog. De paus sprak over „deep respect for the Muslim community.” Hij koos zijn woorden zeer zorgvuldig – en toonde respect voor de moslims, dus de mensen. Niet voor de religie die ze aanhangen.

Ik vind het overigens verbluffend hoe internationaal de media dit onderscheid niet eens zien. Hebben de media dan zo hun bekwaamheid om religieuze teksten te begrijpen, verloren?

Jos Strengholt

Caïro

Egypte

---

In RD 6-5 stond het artikel ”Bestuurder werkte mee met bezetter”. Wat prof. J. Houwink ten Cate zegt ga ik in het geheel niet ter discussie stellen, maar ik zeg er wel gelijk bij dat wat hij nu openbaar maakt, in het geheel niet onbekend was. Eigenlijk al gelijk na de oorlog zijn er mensen bezig geweest om de daden van bestuurders, politie en zelfs politici aan de orde te stellen, met daarnaast die van de gewone burgers die men achtte fout te zijn geweest in de oorlog.

Telkens stel ik de vraag: Waarom komt er nu nooit een onderzoek naar die bestuurders en andere mensen die heel erge dingen gedaan hebben? Door hun toedoen zijn hele groepen mensen opgepakt, afgevoerd en omgekomen. Tot op vandaag echter lopen de schuldigen vrij rond. Ze hebben nooit hun straf gehad, terwijl ze gewoon in het archief terug te vinden zijn. Waarom zijn die mensen nooit gepakt? Waarom wordt er nooit onderzocht wie het bedacht heeft dat een dergelijke misdaad inmiddels verjaard zou zijn? Joden en anderen die dit allemaal meegemaakt hebben, dragen tot hun dood deze ellende mee. Maar de veroorzakers van al dit leed spreken soms nog met trots over hun daden.

Een man die jaagt op oorlogsmisdadigers zei onlangs dat Nederland anno 2009 de daders nog best een proces kan aandoen en hun een vonnis kan opleggen. Wat beweegt onze regering dan om dit na te laten? Zulke processen zouden een genoegdoening betekenen voor hen die de oorlog hebben meegemaakt en er nog elke dag onder lijden.

En het is toch tevens de plicht van de politiek om moordenaars en medeplichtigen gestraft te krijgen?

Marco Bijl

Nije Streek 11c

9223 NC Houtigehage