Met enige trots houdt ds. Dagher een vel papier omhoog, volgetypt met sierlijke Arabische letters. „Zijne excellentie Saddam Hussein dankt u voor uw geschenk, de Bijbel, en laat u zijn hartelijke groeten overbrengen”, leest hij voor.

„Enige tijd geleden zat ik in Bagdad met de Iraakse minister van Volksgezondheid aan tafel”, vertelt ds. Dagher in zijn kantoor in Beiroet. „Via hem had ik aan Saddam gevraagd om mijn kerk toegang tot Irak te verlenen om iets aan hulpverlening onder de door sancties getroffen bevolking te doen. Onze gemeente wordt door enkele westerse landen gesteund, dus zei Saddam: Alle westerse landen zijn christelijk en dus slecht. Jullie krijgen geen toestemming.”

Ik heb de minister toen gezegd dat er helemaal geen christelijke naties bestaan”, vervolgt de Libanese voorganger. „Er zijn in die westerse landen christelijke minderheden, maar die staten zelf zijn niet christelijk. Sterker nog: in veel gevallen druist hun beleid lijnrecht tegen de christelijke leer in. Ik heb ook verklaard dat ik als christen voor Saddam bid en het Iraakse volk uit naastenliefde wil helpen.”

Gouden horloge
„De minister vroeg me dit aan Saddam Hussein te schrijven. Aanvankelijk weigerde ik, omdat ik me niet met politiek wil inlaten. Uiteindelijk heb ik toch een brief opgesteld en die samen met een Bijbel naar Saddam gestuurd. Ik kreeg een schrijven terug en een gouden horloge als geschenk van de president. Hij heeft opdracht gegeven mijn brief op de voorpagina van alle Iraakse kranten te publiceren en dat is ook gebeurd”, zegt ds. Dagher, terwijl hij een aantal krantenknipsels tevoorschijn haalt om zijn verhaal te staven.

Zelf heeft de Arabische predikant Saddam Hussein nooit ontmoet, hoewel hij wel één keer een afspraak met de Iraakse dictator had. „Ik zou met een Amerikaanse vriend bij hem op bezoek gaan. We reden via Jordanië naar Irak. Toen we bij de Iraakse grens kwamen, kreeg mijn vriend echter problemen met de autoriteiten en moest ik hem terugsturen naar Amman. Toen ik in Bagdad aankwam, heb ik de afspraak met Saddam afgezegd. Mijn vriend de minister was heel boos. Hij zei: „Dat kun je niet maken. Een ontmoeting met de president kun je niet zo maar annuleren.”

Over de vraag wat hij tegen Saddam Hussein zou zeggen als hij hem ooit zou ontmoeten, hoeft ds. Dagher niet lang na te denken. „Ik zou hem het Evangelie verkondigen. Ik zou hem over de Heere Jezus vertellen. Ook voor Saddam is genade mogelijk. Dat is de enige manier waarop er écht dingen in Irak kunnen veranderen.”

Spionage
Voorlopig zal de voorganger niet naar Irak reizen. „Ik was van plan op korte termijn naar Bagdad te gaan, maar ik heb het advies gekregen hier te blijven. De autoriteiten weten dat ik Amerika en Engeland welgezind ben en ik heb bovendien veel vrienden in Irak. Ze zouden me van spionage kunnen verdenken. Toch zou ik het land graag bezoeken, want juist in deze tijd van oorlogsdreiging heeft de bevolking elke vorm van steun hard nodig.”

Persoonlijk is ds. Dagher niet bang voor een oorlog tegen Irak. „Ik heb in Libanon zeventien jaar onder artillerievuur en bombardementen geleefd. Als de Heere me wil oproepen, dan zij dat zo. Bovendien verwachten we dit als christenen. Het zijn allemaal tekenen van de eindtijd. Jezus heeft het Zelf gezegd: „Er zullen oorlogen zijn, geruchten van oorlogen, aardbevingen, hongersnoden.” De hele aarde zal in brand staan. Waarom zouden we dan verbaasd zijn en in paniek raken?”

Desondanks zijn veel gewone Libanezen wel degelijk bevreesd voor een oorlog en voor de mogelijke gevolgen voor het Midden-Oosten. „Natuurlijk zijn de mensen bang”, zegt ds. Dagher. „Zeker als het conflict overslaat naar Israël, gaan we een verschrikkelijke tijd tegemoet. Veel landkaarten in de regio zullen dan opnieuw worden getekend. Mijn vrouw zei pas nog tegen me: „Ik kan het niet aan om weer het geluid van explosies en vliegtuigen te horen.” We bidden ook dagelijks: „Heere, als het met Uw wil verenigbaar is, bewaar ons dan voor oorlog.”

Onderdanig
Op grond van Romeinen 13 meent ds. Dagher dat de Verenigde Staten en Groot-Brittannië niet het recht hebben Saddam Hussein met geweld te verdrijven en dat het Iraakse volk niet tegen zijn regering in opstand mag komen. „In dat hoofdstuk wordt ons voorgehouden dat we degenen die over ons gesteld zijn, onderdanig moeten zijn. Alle autoriteit is van God gegeven. Ik geloof zonder twijfel dat Saddam Hussein daar zit krachtens de wil van God. Datzelfde geldt uiteraard voor George Bush en Tony Blair. Als christen kan ik me niet met politiek inlaten en zeggen dat Bush en Blair het recht hebben Irak aan te vallen. Dat zou ook het standpunt van christenen wereldwijd moeten zijn.”

Moeten we Gode dan niet meer gehoorzaam zijn dan de mensen? Ds. Dagher: „Als de overheid je ervan weerhoudt God te dienen, mag je tegen de regering ingaan. Als George Bush tegen mij zou zeggen: „Je mag Christus niet meer aanbidden”, dan zou ik zeggen: „Meneer, u hebt geen gezag over mijn geest en geloof.” Maar als hij zegt: „U mag vanaf morgen niet meer op straat komen”, dan moet ik hem gehoorzamen. Als de president van Libanon morgen beveelt dat wij geen Mercedessen meer mogen kopen, dan moet ik me daaraan houden.

Natuurlijk wil ik niet goedpraten wat Saddam Hussein allemaal doet”, vervolgt de Libanese voorganger. „Ik ben veel in Irak geweest en ik kan bepaald niet zeggen dat de Iraakse regering goed voor haar onderdanen zorgt. Maar dat vormt nog geen reden voor militair ingrijpen. Op grond van mijn christelijke overtuiging is geen enkele oorlog gerechtvaardigd. Als iedereen volgens Gods Woord zou leven, zouden we geen oorlogen hebben. Nu bestrijdt het ene kwaad het andere kwaad.”

Religieus conflict
Op de achtergrond van de strijd tegen het terrorisme en de ontwikkelingen in het Midden-Oosten speelt volgens ds. Dagher een diepgeworteld religieus conflict. „Sinds Mohammed, sinds het ontstaan van de islam, hebben we als christenen onder de moslims geleden. Het is niets nieuws, maar als je er niet in hebt geleefd, zul je dat niet zo makkelijk begrijpen. Alle landen in deze regio waren eens christelijk, denk maar aan de zeven gemeenten in Turkije die in Openbaring worden genoemd. Nu zijn er bijna geen christenen meer vanwege de eeuwenlange vervolgingen.

Moslims zullen daarmee doorgaan omdat hun doel is de hele wereld aan het gezag van de islam te onderwerpen”, waarschuwt de predikant. „Ook Europa komt aan de beurt. Terroristen staan overal klaar. Het magische woord in Europa is tolerantie. Waarom? Waarom moeten wij tolerant zijn? Moslims kunnen een moskee bouwen in Londen, Amsterdam, Rome. Waarom mag ik mijn Bijbel niet naar Saudi-Arabië meenemen? Waarom mag ik het Evangelie niet in een islamitisch land verkondigen? Waarom loop ik het risico een kogel in mijn hoofd te krijgen als ik zeg dat Jezus de Zoon van God is? Natuurlijk houd ik van moslims; ik ben van harte bereid hun voeten te wassen. Maar laat mij dan wel mijn geloof op mijn manier belijden.”

Alarmsignaal
De aanslagen van 11 september op New York en Washington beschouwt ds. Dagher als een alarmsignaal voor de westerse wereld. „Ik hoop eerlijk dat jullie die roepstem serieus nemen, anders zul je er vreselijke spijt van krijgen. Spoedig zal er een moslimparlement in Engeland zijn. Het is er in feite al, maar het heeft nog geen officiële bevoegdheden. De islam is de tweede religie in Frankrijk. Er zijn er zo veel dat je hen weldra niet meer onder controle zult kunnen houden. En jullie maar vrijheid geven. Kom maar hierheen, trouwen, kinderen krijgen, echtscheiding. Het is het begin van het einde.”