Het hoge aantal meldingen van agressie tegen chauffeurs heeft het gevaar in zich dat de samenleving deze vorm van geweld gewoon gaat vinden. Alleen nog wanneer een vervoersmedewerker wordt aangevallen of neergestoken, haalt dat de krant. Terwijl feitelijk iedere vorm van agressie ongewoon is, of in ieder geval onacceptabel behoort te zijn.Reizigers blijken wel een zeer kort lontje te hebben. Wanneer de bus een of twee minuten te laat is, of als het betalen van kaartjes even oponthoud geeft, is dat soms voor mensen al genoeg reden om te ontploffen.

De man of vrouw achter het stuur mag dat allemaal opvangen. Chauffeurs zijn het doelwit van scheldpartijen of fysiek geweld. Daarbij is hun opdracht bovendien nog eens vooral klantvriendelijk te zijn en zo lang mogelijk kalm te blijven. Geen gemakkelijke opgave als mensen je het bloed van onder je nagels weghalen.

Het minste wat chauffeurs van hun werkgevers mogen verwachten, is dat ze vierkant achter hen gaan staan. Maar daar ontbreekt het volgens FNV Bondgenoten vaak aan. Op een melding van een incident hoort 85 procent van de chauffeurs niks terug. Dat geeft hen het gevoel in de kou te staan. Een vorm van nazorg is wel het minste was busondernemingen hun mensen kunnen bieden.

Onder druk van de concurrentie blijken bovendien de dienstregelingen erg krap te zijn opgesteld. Dat betekent dat bijna geen enkele rit op tijd kan zijn met als gevolg ontevredenheid bij de klanten. De tijdsdruk vergt veel van de chauffeurs. Iets meer rek in het reisprogramma zou al een belangrijk deel van de problemen oplossen.

Een van de wensen van de chauffeurs is dat er in alle bussen camera’s komen te hangen, waardoor agressie snel kan worden gesignaleerd en er onmiddellijk assistentie kan worden verleend. Tot nu toe willen lang niet alle vervoersmaatschappijen daarvoor investeren.

Sommigen verwijzen daarbij naar overheden die niet bereid zijn bij de aanbesteding hiervoor extra geld vrij te maken, zo bleek maandag uit de reactie van een woordvoerder van een busmaatschappij naar aanleiding van de overval op een chauffeur in Apeldoorn. Als cameratoezicht inderdaad een twistappel is tussen vervoerders en lokale overheden ligt het op het terrein van de landelijke overheid om in te grijpen. De regering zou gewoon de eis moeten stellen dat elke bus in het stads- en streekvervoer een camera aan boord moet hebben.

Toch blijft een elektronisch oog dat in de bus toezicht houdt een hulpmiddel. De veiligheid voor passagier en chauffeur zou echt verbeteren als op lijndiensten niet alleen een berijder maar ook een conducteur meereist. Nadat in de Amerikaanse stad Seattle twee jaar geleden weer controleurs op de bussen waren gezet, daalde het aantal meldingen van geweld en van overvallen met bijna zeventig procent. Een extra paar ogen helpt blijkbaar.