Staatssecretaris Bussemaker van Volksgezondheid, Welzijn en Sport gaat ervan uit dat vrouwen in boerkini’s toegelaten worden in zwembaden omdat deze zwemuitrusting voldoet aan de eisen waaraan badkleding moet voldoen. Andere groepen worden hiermee niet geschaad en de veiligheid is niet in het geding. Van islamisering van de Nederlandse samenleving is geen sprake, aldus Bussemaker volgens een bericht op 13 maart in deze krant.Bij deze uitspraken van de staatssecretaris zijn volgens mij de nodige kanttekeningen te plaatsen. Uit eigen ervaring kan ik namelijk melden dat het dragen van (alles)bedekkende kleding wel degelijk anderen schaadt.

Het was in de snikhete zomer van 2003. Ik geef les aan een Egyptenaar (ca. veertig jaar), een bijzonder aardige man. Op deze zomerse dag stapt mijn cursist, vergezeld van zijn vrouw, mijn leslokaaltje binnen. Ze ziet eruit als een net op Schiphol gelande importbruid en dat is ze ook. Jong, bruine kijkers in een mooi gezichtje dat strak omlijst is door zwarte lappen. Haar lichaam is eveneens gehuld in zwarte lappen, wat echter niet kan verhullen dat ze hoogzwanger is. Ze spreekt geen woord Nederlands.

Ik begin gewoon met de les, maar de krachtige boodschap die deze vrouw uitstraalt, beïnvloedt me wel, doet iets met me. Mijn blote arm, waarvan ik me enkele minuten eerder niet eens bewust was, komt me nu vreemd voor; hij is wel héél erg naakt en ik heb er ook nog eens twee van. Hoe ongemakkelijk. Mijn blote armen die in Nederland de gewoonste zaak van de wereld zijn –zeker als het snikheet is– krijgen haast iets obsceens.

Zeer ongemakkelijk

Ik laat niets van mijn nieuwe gevoelens merken en glimlach vriendelijk naar haar, maar zij slaat haar ogen zedig neer. Dat haar man met z’n korte hemdsmouwen wel op het zomerse weer gekleed is, vindt ze blijkbaar gewoon.

Van vrouwelijke ex-collega’s heb ik later wel eens vernomen dat zij zich in hun kleding aanpassen wanneer zij aan niet-westerse nieuwkomers lesgeven, maar van weer andere vrouwen hoorde ik dat zij dezelfde ervaring hebben als ik. Ze voelen zich zeer ongemakkelijk in de aanwezigheid van deze ‘ingepakte’ vrouwen. Het doet iets met ze en dat bevalt hun helemaal niet.

Bussemaker kan beweren wat ze wil, maar het is evident dat wanneer grote groepen vrouwen zich bedekken dit gevolgen heeft voor vrouwen die daar niet aan meedoen. En dat geldt natuurlijk zeker voor de boerkini.

Of neemt de zelfislamisering zo’n hoge vlucht dat de staatssecretaris over enige tijd met een voorstel komt voor alleen nog maar gescheiden zwem-uren voor mannen en vrouwen? Om te beginnen in de grote steden. Dat lijkt mij een logische vervolgstap. Er is al veel vraag naar.

De auteur is docente Nederlands als tweede taal en publicist.