Dat was een vergissing. Ik ben weliswaar niet de eerste die het beweert, maar het klopt niet. Je kunt namelijk helemaal geen lid zijn van de broederschap, om de eenvoudige reden dat het een beweging is zonder rechtspersoonlijkheid.Betekent dat nu dat Marcouch volledig kan worden gerehabiliteerd? Ik zou willen dat het waar is, maar hij heeft zelf te veel aanleiding gegeven om dubbele gevoelens over hem te hebben. Nu gaat het mij er niet om hem koste wat kost zwart te maken, maar aan de andere kant bekleedt hij in het Amsterdamse als voorzitter van het stadsdeel Slotervaart een vooraanstaande, publieke functie. Tegelijkertijd speelt hij een niet-onbelangrijke rol binnen de PvdA en in het integratiedebat binnen die partij. Daarom is het van belang om te weten wat voor vlees we in de kuip hebben.

Laten we eerst nog wat feiten de revue laten passeren. In Het Parool van 7 juni vorig jaar vertelde Marcouch in een interview dat hij zich in zijn studententijd aansloot bij een vereniging die affiniteit had met de moslimbroederschap. In zijn studententijd, zult u zeggen. Een jeugdzonde, zeg maar. In hetzelfde interview zegt hij echter de broederschap te zien als „een in ideologisch opzicht politieke, evenwichtige stroming in de islamitische wereld.” Dat was niet in zijn jonge jaren, maar in 2008, toen hij al tot grote hoogte in Amsterdam en de PvdA was gestegen.

Vorige week kwam al aan de orde dat Marcouch in 2005 als bestuurder van een moskeevereniging het initiatief nam om een debat te organiseren met de islamitische geestelijke Yusuf al-Qaradawi. Het debat had als doel „een brug” te slaan „richting alle Amsterdammers.” Wellicht is het nuttig om iets meer over deze meneer Al-Qaradawi te vertellen. Hij is de belangrijkste ideoloog van de moslimbroederschap, prijst zelfmoordaanslagen aan en heeft diverse keiharde antisemitische uitspraken op zijn naam staan. Europa kan volgens hem alleen nog maar worden gered door de islam. Hij is zo omstreden dat hem de toegang tot de VS en Engeland is ontzegd.

Met de radicale uitspraken van Al-Qaradawi zei Marcouch het niet eens te zijn, maar hij noemde hem niettemin een „gerespecteerde autoriteit” die „inspirerende dingen heeft gezegd over moslims en de samenleving.” In het boek ”De moslim bestaat niet” kenschetst Marcouch hem als een betrouwbare en deskundige bron op momenten dat hij er niet uitkomt, en heeft hij het over Al-Qaradawi als „een boegbeeld in de islamitische samenleving, een Korangeleerde en groot wetenschapper.”

Wat ik daarmee vooral wil aangeven, is dat ik het van naïviteit vind getuigen dat hij in het Amsterdamse en in de PvdA zo op het schild wordt gehesen. Als Wilders met zijn aanhang ergens in het land vergadert, brengen de media alles in stelling om de achtergronden van de PVV-supporters te onderzoeken. Als zich dan onder die aanhang dubieuze types blijken te bevinden, wordt er groot uitgepakt. Prima hoor, om die club kritisch te volgen, maar richt de schijnwerpers dan ook eens op een ander segment van de samenleving. Eerder zie je echter het tegendeel. Als er bij andere culturen kopstukken mistasten, is er plots een overdosis aan begrip.

Iemand met zo’n overdosis is de Amsterdamse burgemeester, Cohen. Enkele jaren geleden ontstond in de gemeenteraad een heleboel heisa toen uitkwam dat de geplande Westermoskee in de Baarsjes in handen zou vallen van tamelijk radicale moslims. Zij behoorden tot de foute vleugel van de Turkse organisatie Milli Görüs, die op haar beurt banden bleek te hebben met de al eerdergenoemde moslimbroederschap. Tijdens het debat daarover zei Cohen dat hij hiervan al langer op de hoogte was, maar dat hij geen enkele reden zag om de samenwerking met het moskeebestuur op te blazen. De moslimbroederschap was volgens hem helemaal geen gevaarlijke organisatie. Hij werd daarin bijgevallen door zijn eigen partij, de PvdA, en GroenLinks.

Dat bedoel ik nou. Hoe kan Cohen dat straffeloos beweren en waarom bleef het na die uitspraak zo oorverdovend stil? Want let wel, de moslimbroederschap wordt door kenners gezien als peetvader van het moslimterrorisme en is in het Midden-Oosten de kwade genius achter de oprukkende radicalisering.

Paniekverhalen over duistere krachten die bezig zijn op een uiterst slinkse manier Nederland of zelfs heel Europa in de armen van de islam te drijven, zijn aan mij niet besteed. Maar we moeten ook weer niet doen alsof er helemaal niets aan de hand is en de ogen sluiten als het gewenste beeld van de werkelijkheid wordt verstoord. Gewoon scherp blijven, goed opletten en heelmeesters aanspreken als ze stinkende zweren lieflijk bedekken in plaats van ze doortastend doorprikken.